Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, Sędzia NSA Joanna Banasiewicz, Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Protokolant starszy inspektor sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. M., S. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Bd 988/12 w sprawie ze skargi B. M., S. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podziału nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, wyrokiem z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Bd 988/12, oddalił skargę B. M. i S. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podziału nieruchomości.
W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną.
Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2002 r., nr [...] zatwierdził, zgodnie z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta B., projekt podziału nieruchomości położonych w B. przy ul. B. i K. stanowiących współwłasność G. i Z. K., B. i S. M., K. i L. D. oraz G. i Ł. M., oznaczonych jako działka nr [...] o pow. 0,1265 ha, na działki nr [...],[...] i [...] oraz działka nr [...] o pow. 0,0064 ha na działki nr [...], [...], [...] i nr [...].
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], decyzją z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...], na skutek wniosku L. D., odmówiło stwierdzenia nieważności powyższej decyzji, wskazując, że została ona wydana w oparciu o dokumenty sporządzone przez uprawnionego geodetę i przyjęte do zasobu geodezyjnego. W ocenie organu, podnoszona przez wnioskodawcę okoliczność, że dokumenty te sporządzone zostały nieprawidłowo, co w efekcie może powodować wadliwość kwestionowanej decyzji podziałowej, nie stanowi przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji, lecz do ewentualnego ubiegania się o wznowienie postępowania.
Wnioskiem z dnia 20 kwietnia 2007 r. B. i S. M. wystąpili o wznowienie postępowania zakończonego powyższą ostateczną decyzją Prezydenta Miasta [...], wskazując, że faktyczny podział nieruchomości został dokonany niezgodnie z przysługującym wnioskodawcom udziałem w nieruchomości, co spowodowało, że w wyniku podziału otrzymali mniejszą niż im przysługuje część nieruchomości. Jednocześnie podnieśli oni, że okoliczność ta została ujawniona dopiero na etapie toczącego się postępowania sądowego, wobec czego została spełniona przesłanka z art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późń. zm.; zwanej dalej "K.p.a.").
Prezydent Miasta [...] postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] wznowił postępowanie w sprawie dokonania podziału przedmiotowych nieruchomości zakończone ostateczną decyzją tego organu z dnia [...] sierpnia 2002 r. i następnie decyzją z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] odmówił uchylenia decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 r., stwierdzając, że nie może prowadzić postępowania wznowieniowego w sytuacji, gdy decyzja z dnia [...] sierpnia 2002 r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a stwierdzona okoliczność wypełnia przesłankę przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.
Wnioskiem z dnia 2 lutego 2011 r. Prezydent Miasta [...] wystąpił z urzędu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 r. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Prezydent podniósł, że przy wydaniu ww. decyzji naruszono § 3 pkt 3 ppkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lutego 1998 r. w sprawie trybu dokonywania podziałów nieruchomości oraz sposobu sporządzania i rodzajów dokumentów wymaganych w tym postępowaniu (Dz. U. z 1998 r. Nr 25, poz. 130). Powołane rozporządzenie przestało obowiązywać w dniu 22 września 2004 r., a jego postanowienia przejął art. 93 ust. 3b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.