Gdyby zatem podzielić stanowisko organu, to pojęcie prawa do informacji publicznej stałoby się w istocie puste. Praktycznie bowiem każde udostępnienie informacji publicznej stanowiłoby zarazem jej udostępnienie w celu ponownego wykorzystania.
Akty administracyjne są nośnikami informacji publicznej podlegającej udostępnieniu w ramach realizacji prawa do informacji publicznej na zasadach ogólnych zawartych w rozdziale 2 ustawy. Możliwość skorzystania z prawa do ponownego wykorzystania informacji publicznej (rozdział 2a ustawy) następuje wówczas, gdy informacja taka ma zostać użyta w całości lub w jakiejkolwiek części w celach komercyjnych lub niekomercyjnych, innych niż jej pierwotny cel, dla którego została wytworzona. Dlatego też dokonaną przez organ odwoławczy wykładnię art. 23a ust. 1 u.d.i.p. należy uznać za nieprawidłową.
Prawidłowej interpretacji tego przepisu dokonał natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, co czyni sformułowany w tym zakresie zarzut skargi kasacyjnej błędnej wykładni art. 23a ust. 1 w zw. z art. 23g ust. 1 pkt 4, ust. 2 i ust. 13 u.d.i.p. nieuzasadnionym.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd I instancji zasadnie uchylił zaskarżoną decyzję wobec stwierdzenia, że organ odwoławczy wadliwie zastosował art. 138 § 2 K.p.a., gdyż stanowisko tego organu, co do wystąpienia przesłanek do zmiany kwalifikacji przedmiotu wniosku oraz przedmiotu rozstrzygnięcia wskazanego w decyzji Starosty Powiatu N. z [...] czerwca 2011 r., nie miało podstaw faktycznych i prawnych. Sąd meriti zasadnie przy tym uznał, że organ odwoławczy nie wyjaśnił, czy wadliwość uzasadnienia decyzji organu I instancji mogła być usunięta w trybie art. 136 K.p.a. poprzez przeprowadzenie dodatkowego postępowania bądź zlecenie przeprowadzenia tego postępowania organowi, który wydał decyzję. Twierdzenie organu, że konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na rozstrzygnięcie nie zostało poparte żadną argumentacją. W konsekwencji jako prawidłowe należy ocenić stanowisko Sądu I instancji, że organ odwoławczy naruszył art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 K.p.a.
W tych warunkach, uznając skargę kasacyjną za częściowo uzasadnioną, Naczelny Sąd Administracyjny z mocy art. 185 § 1 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji wyroku.
Stosując przepis