W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd I instancji zasadnie uchylił zaskarżoną decyzję wobec stwierdzenia, że organ odwoławczy wadliwie zastosował art. 138 § 2 K.p.a., gdyż stanowisko tego organu, co do wystąpienia przesłanek do zmiany kwalifikacji przedmiotu wniosku oraz przedmiotu rozstrzygnięcia wskazanego w decyzji Starosty Powiatu N. z [...] czerwca 2011 r., nie miało podstaw faktycznych i prawnych. Sąd meriti zasadnie przy tym uznał, że organ odwoławczy nie wyjaśnił, czy wadliwość uzasadnienia decyzji organu I instancji mogła być usunięta w trybie art. 136 K.p.a. poprzez przeprowadzenie dodatkowego postępowania bądź zlecenie przeprowadzenia tego postępowania organowi, który wydał decyzję. Twierdzenie organu, że konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na rozstrzygnięcie nie zostało poparte żadną argumentacją. W konsekwencji jako prawidłowe należy ocenić stanowisko Sądu I instancji, że organ odwoławczy naruszył art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 K.p.a.
W tych warunkach, uznając skargę kasacyjną za częściowo uzasadnioną, Naczelny Sąd Administracyjny z mocy art. 185 § 1 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji wyroku.
Stosując przepis art. 207 § 2 P.p.s.a. Sąd uznał, że brak dostatecznych podstaw do tego, by obciążyć stronę, która wniosła skargę do Sądu I instancji, kosztami postępowania kasacyjnego na podstawie art. 203 pkt 2 P.p.s.a., w sytuacji gdy przyczyną, która sprawiła, że wyrok Sądu I instancji został uchylony, była wadliwość uzasadnienia orzeczenia sądu niepozostającego w łączności z wydanym wyrokiem.