Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA: Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. M., B. A., R. K. i J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2017 roku, sygn. akt I SAB/Wa 1191/16 uzupełniającego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dnia 4 listopada 2016 r. sygn. akt I SAB/Wa 1191/16 w sprawie ze skargi K. M., B. A., R. K. i J. K. na przewlekłość Ministra Energii w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczeń oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 listopada 2016 roku sygn. akt I SAB/Wa 1191/16, uzupełnionym wyrokiem z dnia 23 stycznia 2017 roku, w sprawie ze skargi K. M., B. A., R. K. i J. K. na przewlekłość Ministra Energii w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczeń, zobowiązał Ministra Energii do podjęcia czynności w sprawie rozpatrzenia wniosku K. M., B. A., R. K. i J. K. z dnia 30 kwietnia 2015 r. o stwierdzenie nieważności orzeczeń nacjonalizacyjnych, w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy (pkt 1), stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2) oraz oddalił skargę w pozostałym zakresie (pkt 4).
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wnioskiem z dnia 30 kwietnia 2015 roku K. M., B. A., R. K. i J. K. zwrócili się do Ministra Gospodarki o stwierdzenie nieważności orzeczeń Ministra Górnictwa i Energetyki: z dnia [...] grudnia 1949 roku, wydanego w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania o przejęciu przedsiębiorstwa na własność Państwa w części dotyczącej przedsiębiorstwa pn. Elektrownia w B. - J. K. i S-ka oraz z dnia [...] maja 1960 roku w sprawie zatwierdzenia protokołu zdawczo-odbiorczego tego przedsiębiorstwa.
Minister Gospodarki postanowieniem z dnia [...] maja 2015 roku nr [...] odmówił wszczęcia postępowania dotyczącego stwierdzenia nieważności pierwszego z kwestionowanych orzeczeń oraz podał, że żądanie dotyczące stwierdzenia nieważności drugiego z nich (tj. orzeczenia z dnia [...] maja 1960 roku) zostało wyłączone do odrębnego postępowania.
Pismem z dnia 18 lipca 2016 roku wnioskodawcy złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Energii w sprawie rozpoznania ich wniosku z dnia 30 kwietnia 2015 roku. Podali, że pismem z dnia 31 sierpnia 2015 roku zostali powiadomieni o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy - tj. 31 grudnia 2015 roku. Jednak pomimo upływu tego terminu, sprawa nadal nie została załatwiona. Skarżący wyjaśnili, że ze względu na zniesienie Ministra Gospodarki i zarazem niepoinformowanie ich o tym, który organ jest właściwy do rozpoznania ich sprawy, uznali, że właściwym jest Minister Energii i to jego wezwali do usunięcia naruszenia prawa, a następnie za jego pośrednictwem wnieśli skargę do sądu administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę Minister Energii stwierdził, że przedmiotowa sprawa nie należy do jego właściwości, bowiem następcą prawnym Ministra Gospodarki jest Minister Rozwoju, a nie Energii.
Powołanym na wstępie wyrokiem z dnia 4 listopada 2016 roku uzupełnionym wyrokiem z dnia 23 stycznia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem Minister Energii w prowadzonym postępowaniu naruszył art. 7, 8, 10 i 12 k.p.a., dopuszczając się tym samym przewlekłości w sprawie zainicjowanej wnioskiem skarżących z dnia 30 kwietnia 2015 roku. Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na art. 149 § 1 pkt 1 i § 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.). W uzasadnieniu wskazał, że Minister Energii, uznając się za niewłaściwy lub kwestionując swoją właściwość, powinien zgodnie z art. 65 i 66 k.p.a. przekazać wniosek do organu właściwego, zawiadamiając jednocześnie o tym wnioskodawców. Zdaniem Sądu organ, nie podejmując takich czynności, pozostaje w przewlekłości. Jednocześnie Sąd I instancji nie znalazł wystarczająco uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zawartych w skardze wniosków o przyznanie od organu na rzecz skarżących sum pieniężnych i na podstawie art. 149 § 2 w związku z art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę w tym zakresie (punkt 4).