Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędziowie NSA Monika Nowicka del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 22 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Gl 704/12 w sprawie ze skargi Gminy Bielsko-Biała na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o odszkodowanie za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1) uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2) zasądza od Gminy Bielsko-Biała na rzecz Wojewody Śląskiego kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 704/12, którym uchylono decyzję wymienionego organu z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] wydaną w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość przejętą pod budowę drogi.
Powyższy wyrok został wydany w następujących ustaleniach faktycznych i prawnych, poczynionych przez Sąd I instancji:
Prezydent Miasta Bielsko-Biała decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...], udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, określonej jako rozbudowa ulicy [...] w Bielsku-Białej, obręb [...], obejmując przedmiotową decyzją także działkę nr [...] o pow. [...] m2, stanowiącą własność Gminy Bielsko-Biała, a znajdującą się w użytkowaniu wieczystym Polskiego Związku Działkowców.
Kolejną decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...], ten sam organ, działając z urzędu, umorzył jako bezprzedmiotowe na podstawie przepisu art. 105 § 1 K.p.a. postępowanie w sprawie ustalenia odszkodowania za wspomniany grunt przeznaczony pod realizację inwestycji drogowej.
Uzasadniając to rozstrzygnięcie organ wskazał, że przepis art. 18 ust. 1g ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 193, poz. 1194 ze zm.) - dalej: specustawa drogowa - stanowi odrębną regulację od zasad wynikających z art. 12 ustawy, w przypadku gdy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dotyczy rodzinnych ogrodów działkowych, ustanowionych zgodnie z obowiązującą w dacie rozpoznawania sprawy ustawą z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419 ze zm.) - dalej: u.r.o.d. Zgodnie z tą regulacją podmiot, w którego interesie nastąpi likwidacja rodzinnego ogrodu działkowego lub jego części, zobowiązany jest:
1) wypłacić członkom Polskiego Związku Działkowców - odszkodowanie za stanowiące ich własność nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działkach;
2) wypłacić Polskiemu Związkowi Działkowców - odszkodowanie za stanowiące jego własność urządzenia, budynki i budowle rodzinnego ogrodu działkowego przeznaczone do wspólnego korzystania przez użytkujących działki i służące do zapewnienia funkcjonowania ogrodu;
3) zapewnić grunty zastępcze na odtworzenie rodzinnego ogrodu działkowego.
Zdaniem organu I instancji przepis art. 18 ust. 1g specustawy drogowej wyłączał stosowanie art. 12 tej ustawy. Przepis art. 18 ust. 1g nie zawierał bowiem podstawy do wydania decyzji administracyjnej, w oparciu o którą następowałaby konkretyzacja obowiązków w nim wymienionych. Podstawy do wydania rozstrzygnięcia przez organ administracji publicznej w formie decyzji nie można bowiem domniemywać, a musi ona wynikać wprost z konkretnej normy prawa materialnego. Powoduje to, że ewentualnych roszczeń z tytułu przejęcia terenu ogrodów działkowych można dochodzić wyłącznie na drodze cywilnej.