Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant starszy inspektor sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 października 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 273/17 w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania z naruszeniem prawa decyzji o uznaniu za osobę bezrobotną, odmowie przyznania prawa do zasiłku i utracie statusu osoby bezrobotnej i odstąpienia od uchylenia decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 października 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 273/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił w całości skargę Z. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania z naruszeniem prawa decyzji o uznaniu za osobę bezrobotną, odmowie przyznania prawa do zasiłku i utracie statusu osoby bezrobotnej i odstąpienia od uchylenia decyzji.
Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Przedmiotem skargi wniesionej przez Z. M. (dalej strona, skarżący) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest decyzja Wojewody [...] (dalej Wojewoda) z dnia [...] marca 2017 r. nr [...], wydana z na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, art. 145 § 1 pkt 5, art. 146 § 1, art. 151 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., dalej kpa), art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm., dalej upz), utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] (dalej Prezydent) z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] grudnia 2016 r.), w którą po wznowieniu postępowania, objętego postanowieniem z dnia [...] listopada 2016 r. stwierdzono, że:
1) decyzja ostateczna z [...] sierpnia 2011 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] sierpnia 2011 r.) Prezydenta Miasta [...] orzekająca o uznaniu za osobę bezrobotną z dniem [...] sierpnia 2011 r. i odmowie przyznania prawa do zasiłku została wydana z naruszeniem prawa;
2) decyzja ostateczna z [...] września 2011 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] września 2011 r.) Prezydenta Miasta [...] orzekająca o utracie statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] września 2011 r. z powodu podjęcia zatrudnienia (innej pracy zarobkowej) została wydana z naruszeniem prawa;
3) odstępuje się od uchylenia decyzji wymienionych w punkcie 1 i 2 z powodu okoliczności wymienionych w art. 146 § 1 kpa, tj. od dnia doręczenia decyzji upłynęło 5 lat.
W odwołaniu od decyzji z [...] grudnia 2016 r. strona podniosła, że dnia [...] czerwca 2012 r., po dostarczeniu do urzędu pracy świadectw pracy i okazaniu dowodu osobistego, wypełniła kwestionariusz osobowy nie zaznaczając tylko odpowiedzi odnośnie prowadzenia działalności gospodarczej. Odwołujący wywodził, że rejestracji jako osoba bezrobotna dokonał dwukrotnie: [...] września 2010 r. i [...] sierpnia 2011 r., i nie pamiętał, jakie wówczas składał oświadczenia; w czasie prowadzenia działalności kilkakrotnie ją zawieszał, by ponownie ją odwiesić. Podał, że osoba, która go rejestrowała jako bezrobotnego wykonała telefon do Izby Skarbowej w celu potwierdzenia prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Po zakończonej rozmowie telefonicznej zwróciła się do niego i powiedziała, że "... Może Pan podpisać Oświadczenie, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej..." i tak też uczynił podpisując oświadczenie bez odznaczenia odpowiedzi "Tak" lub "Nie". Z pozyskanej dnia [...] stycznia 2017 r. informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej (dalej CEIDG) wynika, że z dniem [...] grudnia 1998 r. zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, dlatego wydanie przez organ I instancji zaskarżonej decyzji uważa za bezzasadne.