Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.) Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz NSA Joanna Runge-Lissowska Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S., S.K., Z.K., J.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 391/10 w sprawie ze skargi J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie na rzecz J.S., S.K., Z.K., J.J. solidarnie kwotę 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 391/10 oddalił skargę J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...]w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujący stan sprawy.
Orzeczeniem z dnia 29 lutego 1956 r. Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy odmówiło przyznania prawa własności czasowej do nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...]. Poprzednimi właścicielami powyższej nieruchomości, objętej działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279) byli J. i W. małż. S. w równych częściach co do 15/30, J. vel J. J. co do 14/30 oraz Z. A. K. i S. K. w równych częściach co do 1/30 części.
W uzasadnieniu orzeczenia podano, że zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego teren przedmiotowej nieruchomości jest przeznaczony pod cele użyteczności publicznej.
Obecnie nieruchomość ta znajduje się w obrębie [...]i stanowi ją część działki ewidencyjnej nr [...] (własność Skarbu Państwa - pod ul. [...]), część działki nr [...] i część działki [...], obie skomunalizowane decyzją Wojewody Warszawskiego z dnia [...] lipca 1991 r. nr [...].
W dniu 23 kwietnia 1997 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie wpłynął wniosek Z. K. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego z dnia 29 lutego 1956 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z dnia [...] czerwca 2001 r. nr [...]utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] listopada 2001 r. nr [...]odmówiło stwierdzenia nieważności wskazanego orzeczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 października 2003 r. (sygn. akt I SA 86/02) uchylił rozstrzygnięcie Kolegium zalecając w szczególności ustalenie wszystkich stron postępowania oraz zapewnienie im czynnego udziału w sprawie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego z dnia 29 lutego 1956 r., a następnie decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] utrzymało w mocy wymienioną decyzję.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznając skargę na powyższą decyzję, wyrokiem z dnia 23 grudnia 2008 r. (sygn. akt I SA/Wa 1353/08) uchylił obie decyzje Kolegium wskazując, iż organ nie dokonał wnikliwej analizy planu zagospodarowania obowiązującego w dacie wydania orzeczenia Prezydium oraz nie wyjaśnił szczegółowo, czy korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem nieruchomości w planie.
Kolegium decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. sygn. akt [...] ponownie odmówiło stwierdzenia nieważności orzeczenia. W uzasadnieniu decyzji wskazało, iż cała przedmiotowa nieruchomość znajdowała się w strefie planistycznej "tereny przeznaczone pod kolejowe urządzenia komunikacyjne", przy czym kształt działki odpowiada linii bądź bocznicy kolejowej. Zdaniem organu nie jest możliwe urządzenie na działce o podanej powierzchni bocznicy kolejowej, która nie stanowiłaby integralnej całości z całą linią lub bocznicą kolejową, a więc obiektu na wyłączny użytek właścicieli nieruchomości. Nadto Kolegium stwierdziło w uzasadnieniu, że jedynym kryterium uwzględnienia wniosku była możliwość korzystania z gruntu na przyszłość zgodnie z regulacjami planu zagospodarowania. Dekret abstrahował zatem od sytuacji faktycznego wykorzystania gruntu, kładąc nacisk na jego wykorzystanie przyszłe. Przeznaczenie całej działki gruntu pod kolejowe urządzenia komunikacyjne nie da się pogodzić z możliwością jakiegokolwiek wykorzystania gruntu przez dotychczasowych właścicieli.