Skarga kasacyjna na decyzję Wojewody P. w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia del. WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Gd 842/16 w sprawie ze skargi P. T. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6335 Zwrot nienależnego świadczenia
Inne orzeczenia z hasłem:
Bezrobocie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 1 grudnia 2016 r., III SA/Gd 842/16 uchylił decyzję Wojewody P. z [...] lipca 2016 r., nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta G. z [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że obu decyzjach jako podstawę orzeczenia obowiązku zwrotu świadczenia wskazano art. 76 ust. 1 i 2 pkt 3 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2016 r., poz. 645 ze zm.).

Istota sporu pomiędzy skarżącym, a organami, dotyczy tego, czy P. T. powinien zwrócić urzędowi pracy tylko tą część zasiłku dla bezrobotnych, która została mu faktycznie wypłacona, czy też - jak chcą organy - zwrócić także tę cześć świadczenia, którą urząd pracy przekazał na rzecz ubezpieczenia zdrowotnego skarżącego i zaliczki na podatek dochodowy. Skarżący nie kwestionuje, że osoba niezdolna do świadczenia pracy, nie może równocześnie posiadać statusu osoby bezrobotnej i z obu tych tytułów pobierać świadczeń. Z tego powodu skarżący 31 maja 2016 r. zwrócił na rzecz PUP kwotę zasiłku dla bezrobotnych w wysokości, jaka została mu wcześniej wypłacona, tj. w kwocie 851,63 zł. Stoi on na stanowisku, że w ten sposób w całości wywiązał się z obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, wynikającego z art. 76 ust. 1 cyt. ustawy. Zatem organy nie były uprawnione do wydania decyzji nakazujących zwrot nienależnie pobranego świadczenia.

Przedstawiona poniżej wykładnia ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy potwierdza, że stanowisko strony skarżącej jest prawidłowe. Organy były uprawnione do orzeczenia wobec skarżącego zwrotu tylko tej części zasiłku dla bezrobotnych, która została mu faktycznie wypłacona. Skoro skarżący, przed wydaniem decyzji w tej sprawie, dobrowolnie zwrócił na konto urzędu pracy tą właśnie część świadczenia, brak było podstaw do wszczęcia wobec niego postępowania nakazującego zwrot nienależnie pobranych świadczeń.

Zgodnie z art. 78 ust. 1 cyt. ustawy, gdy osobie bezrobotnej zostanie przyznana renta z tytułu niezdolności do pracy, pobrane z tego tytułu kwoty w wysokości uwzględniającej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i składkę na ubezpieczenie zdrowotne zalicza się na poczet przyznanego przez organ rentowy świadczenia. Organ rentowy stosownie do art. 78 ust. 3 cyt. ustawy ma w tej sytuacji obowiązek przekazania kwoty zaliczonej na poczet przyznanego świadczenia, o której mowa w ust. 1 na rachunek bankowy Funduszu Pracy powiatowego urzędu pracy, który wypłacił zasiłek dla bezrobotnych. Obowiązku tego w żaden sposób nie znosi i nie unieważnia art. 76 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, który zawiera w sobie definicję nienależnie pobranego świadczenia i tylko w takim znaczeniu może być odczytywany. Interpretacja tego przepisu dokonana przez organy wykracza poza rezultaty wynikające z prawidłowej wykładni gramatycznej, jak i systemowej.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6335 Zwrot nienależnego świadczenia
Inne orzeczenia z hasłem:
Bezrobocie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda