Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 sierpnia 2020 r. sygn. akt IV SA/Wr 184/20 w sprawie ze skargi J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wr 184/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił w całości skargę J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z [...] listopada 2019 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] listopada 2019 r. bądź decyzja I instancji) wydaną przez działającego z upoważnienia Burmistrza Miasta [...], Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] (dalej Burmistrz), po rozpatrzeniu wniosku J.S. (dalej wnioskodawca bądź skarżący), reprezentowanego przez adw. M.S., odmówił umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na osobę uprawnioną N.S. w okresie od 1 lipca 2009 r. do dnia 30 września 2015 r. wraz z należnymi ustawowymi odsetkami.
Burmistrz wskazał, że źródłem utrzymania skarżącego jest emerytura przyznana od 1 lipca 2019 r. w wysokości 1365,92 zł, po potrąceniach należności alimentacyjnych 518,73 zł. Skarżący mieszka u przyjaciółki w zamian za pomoc w codziennych obowiązkach m.in. robienie zakupów, pomoc w biurze rachunkowym jej córki. Przyjaciółka skarżącego ma 71 lat i utrzymuje się z emerytury w wysokości 1300 zł. Jedynymi wydatkami jakie skarżący ponosi są związane z wykupem leków, w lipcu 370 zł, w sierpniu 422 zł. W ocenie organu I instancji osiąganie dochodu w wysokości 1365,92 zł; choroba i korzystanie ze świadczeń z pomocy społecznej nie stanowi wystarczającej przesłanki do umorzenia należności, nie jest to okoliczność wyjątkowa. Obowiązek alimentacyjny obciąża rodziców nie tylko gdy ich sytuacja materialna i zdrowotna jest dobra, ale także wówczas gdy są oni w trudniejszej sytuacji. Zdaniem organu sytuacja zdrowotna skarżącego nie jest na tyle trudna by nie umożliwiła mu opiekę nad schorowaną przyjaciółką i pracę dorywczą w biurze rachunkowym jej córki.
Od ww. decyzji odwołał się skarżący, wniósł o uchylenie decyzji i umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na córkę N. od dnia "01.07.2019 r. do dnia 30.09.2015 r." [s. 3 pkt II.1 odwołania] wraz z należnymi odsetkami oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa w postępowaniu administracyjnym według norm przepisanych; ewentualnie, uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji. Zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 7, 77 § 1, art. 80, art. 107 § 1 kpa przez błędne ustalenie wysokości emerytury skarżącego i kwoty jaka jest mu wypłacana; błędne przyjęcie, że otrzymywanie świadczeń z pomocy społecznej nie stanowi podstawy do umorzenia zadłużenia wobec funduszu alimentacyjnego. Kwota wypłacana faktycznie stronie "do ręki" nie wystarcza na pokrycie bieżących i podstawowych wydatków związanych z egzystencją i uzależnia go od pomocy osób trzecich i pomocy społecznej. Zarzucił naruszenie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów przez niezastosowanie i błędne uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny nie uzasadnia umorzenia należności wypłacanych osobie uprawnionej do alimentów, w sytuacji gdy przemawia za tym sytuacja dochodowa i rodzinna strony.