Skarga kasacyjna na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie zaniechania działań zawartych w skardze
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant asystent sędziego Dorota Chromicka po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 103/11 w sprawie ze skargi J. T. na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie zaniechania działań zawartych w skardze z dnia 7 lutego 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 12 grudnia 2011 r., II SAB/Wa 103/11 oddalił skargę J. T. na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie zaniechania działań zawartych w skardze z dnia 7 lutego 2011 r.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy. J. T. wnioskiem z 24 grudnia 2010 r. zwrócił się do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o podjęcie działań przewidzianych przepisami k.p.a. w celu usunięcia wadliwej decyzji Centralnej Komicji do Spraw Stopni i Tytułów o odmowie zatwierdzenia uchwały Rady Wydziału [...] [...] z [...] czerwca 2004 r. o nadaniu stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych.

W uzasadnieniu, Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że z akt sprawy i wyjaśnień skarżącego podanych w piśmie z 28 października 2011 r. wynika, że oczekuje on od wskazanego wyżej organu podjęcia działań w sprawie zatwierdzenia uchwały o nadaniu mu stopnia doktora habilitowanego. Zasadnie jednak organ wyjaśnia, że Ministrowi Nauki i Szkolnictwa Wyższego nie przysługują uprawnienia nadzorcze w stosunku do Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, nie może on zatem dokonać oceny zasadności i poprawności uchwał podejmowanych przez Centralną Komisję.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm.), Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów działa przy Prezesie Rady Ministrów i w zakresie wydawanych przez nią decyzji pełni funkcje centralnego organu administracji rządowej. Ministrowi Nauki i Szkolnictwa Wyższego nie można zatem czynić zarzutu bezczynności w sprawie pozostającej w kompetencji innego organu i ostatecznie przez Centralną Komisję zakończonej.

Pismem z 26 listopada 2010 r. skarżony organ udzielił skarżącemu odpowiedzi na korespondencję w sprawie odmowy zatwierdzenia uchwały przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów, natomiast postanowieniem z [...] lutego 2011 r., na podstawie art. 65 § 1 k.p.a., przekazał według właściwości do Centralnej Komisji wniosek J. T. o "podjęcie działań przewidzianych przepisami kodeksu postępowania administracyjnego w celu usunięcia wadliwej decyzji CK o odmowie zatwierdzenia uchwały".

W skardze kasacyjnej J. T. zaskarżył powyższy wyrok Sądu I instancji w całości zarzucając mu naruszenie:

- art. 3, 6, 7, 32, 55 § 3, 106 § 3-5, 115 § 3, 143 § 1, 141 § 1, 145-147, 149, 151 i 155 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. /dalej: p.p.s.a./ przez niepodjęcie właściwych czynności dla szybkiego merytorycznego załatwienia istoty sprawy, w tym zaniechanie postępowania mediacyjnego i uzupełniającego postępowania dowodowego z dokumentów oraz przy braku poinformowania właściwych organów o istotnych uchybieniach Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (dalej jako: CK), a nadto zaakceptowanie wadliwego poglądu co do wiążącej mocy oceny prawnej i wskazań wyrażonych we wcześniejszych orzeczeniach, chociaż w postępowaniu odwoławczym CK, jak i Sąd Administracyjny powinny dokonać własnych ustaleń o istotnych okolicznościach sprawy, skoro na tych organach ciąży obowiązek ponownego rozpatrzenia wszystkich ustaleń (uchwała NSA z 15 lutego 2010 r., II FPS 8/09, Palestra 11-12/2010/187 oraz wyrok WSA w Gliwicach z 28 lipca 2011 r., II SA/Gl 243/11, Legalis),

Strona 1/6