Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys Sędziowie: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędzia del. WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 579/14 w sprawie ze skargi S. Z. na bezczynność Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od S. Z. na rzecz Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wnioskiem z 7 lipca 2014 r. S. Z. zwrócił się do Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie o udostępnienie do wglądu i dla wykonania zdjęć, w trybie dostępu do informacji publicznej, oryginałów dokumentów urzędowych akt wszystkich spraw, które obejmować będą wszelką korespondencję, wszelkie inne dokumenty, oraz korespondencję pomiędzy centralą a oddziałami terenowymi w Szczecinie i w Warszawie, które to dane odnosić się będą do wszystkich czynnych umów dzierżawy nieruchomości rolnych, o pierwotnej wydzierżawionej powierzchni ponad 500 ha, położonych na terenie powiatu P. w tym m.in. nieruchomości O., P., G.G. i W..
W odpowiedzi na wniosek organ pismem z dnia 9 lipca 2014 r. stwierdził, że żądana informacjia została już stronie udostępniona przez Oddział w S. a więc brak jest przesłanek, dla których ta sama instytucja miałaby dwukrotnie udostępniać te same dokumenty.
Nie czując się usatysfakcjonowanym powyższą odpowiedzią wnioskodawca wywiódł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu. W uzasadnieniu przedstawił stan sprawy i zwrócił uwagę na fakt, iż uwzględnienie wniosku przez Oddział w S. nastąpiło w sposób nierzetelny, a więc stąd koniecznym było powtórzenie wniosku i skierowanie go do centrali.
Również na rozprawie w dniu 2 grudnia 2014 r. skarżący zwrócił uwagę na to, że wcześniej udzielonej informacji nie uważa za udzielonej w sposób poprawny, gdyż dokumenty były niekompletne, pomieszane, kserowane a także nadmiernie zanonimizowane.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Podniósł, ze żądana informacja została już wcześniej udostępniona stronie a więc zaczęła funkcjonować w obrocie publicznym, co uniemożliwia ponowne jej udostępnienie.
Nadto organ powołując tezę uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 grudnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt I OPS 7/13 wywiódł niezasadność wniosku strony, a więc w konsekwencji też samej skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 grudnia 2014r., sygn. akt II SAB/Wa 579/14 oddalił skargę. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Powyższe oznacza zatem, że zarzut bezczynności powinien się pojawić wówczas, gdy organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma bowiem na celu spowodowanie wydania przez właściwy organ administracji publicznej oczekiwanego aktu, lub dokonania określonej czynności materialno-technicznej w postaci udzielenia żądanej informacji. Przez pryzmat realizacji tego celu należy więc oceniać zasadność toczenia się postępowania wywołanego skargą na bezczynność organu administracji. Sąd podkreślił, iż okolicznością niesporną było, że Prezes Agencji Nieruchomości Rolnych jest organem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej. Poza sporem pozostawało też to, że żądana informacja posiada status informacji publicznej. Istota sprawy sprowadzała się zaś do ustalenia tego, czy skarżący, w toku wcześniej toczącego się postępowania, otrzymał już od organu sporną informację. Gdyby bowiem tak było, to wniosek inicjujący niniejszą sprawę należałoby traktować jako niezasadny. W myśl bowiem tezy - z którą Sąd w pełni się zgadza i traktuję ją jak własną - zawartej w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z 10 października 2012 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I OSK 1499/12 "dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja fizycznie istnieje i nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy (...)". Analiza akt administracyjnych prowadziła do konkluzji, iż informację oznaczoną we wniosku, należało traktować jako funkcjonującą dla wnioskodawcy w obiegu publicznym. Organ zwrócił się bowiem do swojego Oddziału w S. z pytaniem, czy udostępniał stronie informację opisaną we wniosku z 7 lipca 2014 r. (przesyłając przedmiotowy wniosek w załączeniu). W reakcji na powyższe pytanie organ otrzymał pozytywną odpowiedź. W tym stanie sprawy należało uznać, że organ postąpił prawidłowo, nie udostępniając żądanej informacji. Skoro została ona już wcześniej udostępniona stronie, to brak było podstaw do jej ponownego udostępniania. Wnioskodawca nie udowodnił ani nawet nie uwiarygodnił twierdzeń, iż informacja otrzymana od Oddziału w S., nie była pełna. Nie wskazał bowiem konkretnie jakich dokumentów nie otrzymał do wglądu. Zatem wniosek inicjujący niniejsze postępowanie, w świetle uzasadnienia wniosku jak i skargi, zmierzał de facto do uzupełnienia odpowiedzi otrzymanej przez stronę od Oddziału w S.