Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie NSA Leszek Leszczyński del. NSA Teresa Rutkowska (spr.) Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1413/10 w sprawie ze skargi A. I. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. I. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2010 r. (znak [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu wyroku, Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne:
W dniu 29 sierpnia 2001 r. A. I. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia [...] marca 2001 r., utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. z dnia [...] grudnia 2000 r. ustalającą obowiązek zwrotu przez A. I. równowartości kosztów wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania poniesionych w związku z jego nauką w Wojskowej Akademii Technicznej na kwotę [...] zł. W wyniku złożonej skargi, w ramach autokontroli Dowódca Wojsk Lądowych decyzją z [...] lipca 2002 r., wydaną na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), uchylił swoją decyzję z dnia [...] marca 2001 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Następnie ostateczną decyzją z dnia [...] września 2003 r. (nr [...]) Komendant Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. ustalił A. I. równowartość kosztów poniesionych na kształcenie w czasie studiów w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie na kwotę [...] zł.
W dniu [...] stycznia 2006 r. A. I. wystąpił do Dowódcy Wojsk Lądowych o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji. Dowódca Wojsk Lądowych decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. (nr [...]) odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. z dnia [...] września 2003 r. W wyniku rozpatrzenia odwołania Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r. (nr [...]) utrzymał w mocy decyzję organu nadzorczego I instancji.
Powyższe decyzje stały się przedmiotem skargi wniesionej przez A. I. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 26 czerwca 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 386/07 uchylił zaskarżoną oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia [...] lipca 2006 r. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Ministra Obrony Narodowej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 5 listopada 2008 r. sygn. akt I OSK 1742/07 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 29/09 oddalił skargę A. I. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] grudnia 2006 r., a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 7 stycznia 2010 r., sygn. akt I OSK 835/09 oddalił skargę kasacyjną A. I.
W dniu [...] stycznia 2010 r. A. I. (działając przez pełnomocnika) skierował do Ministra Obrony Narodowej wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia [...] marca 2001 r., jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Strona we wniosku wskazała, powołując się na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż nie było możliwe łączne korzystanie w trakcie procedury autokontroli z przepisów art. 38 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i art. 138 § 2 k.p.a., co uczynił Dowódca Wojsk Lądowych w skarżonej decyzji. Z wyroków tych zdaniem strony wynika, iż decyzja Dowódcy Wojsk Lądowych wydana w trybie samokontroli mogła jedynie zadośćuczynić skardze, nie mogła natomiast przynieść skutku w postaci powrotu sprawy na drogę administracyjnoprawną, ponieważ możliwość tę wykluczyło przekazanie sprawy do Sądu.