Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. WSA Jerzy Bortkiewicz Protokolant asystent sędziego Monika Mamińska po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1896/13 w sprawie ze skarg [...] na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego oddala skargi kasacyjne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1896/13 oddalił skargi [...] oraz [...] na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
Nieruchomość ziemska [...] o powierzchni 104,3738ha została objęta przez Skarb Państwa na podstawie dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Objęcie nieruchomości we władanie Skarbu Państwa nastąpiło 24 marca 1945 r.
Naczelnik Miasta i Gminy Ożarów Mazowiecki decyzją z dnia [...] kwietnia 1988 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] kwietnia 1988 r.) orzekł o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa działki ewidencyjnej nr [...] o pow. 11,71ha i działki ewidencyjnej nr [...] o pow. 67,76ha położonych we Wsi [...]. W uzasadnieniu wskazał, że przedmiotowa nieruchomość została przejęta na własność Skarbu Państwa na podstawie dekretu. W związku ze zniszczeniem księgi wieczystej nie zostało to ujawnione w dokumentach własnościowych, wobec czego regulując stan prawny nieruchomości położonej we wsi [...] oznaczonej jako działki ewidencyjne nr [...] i [...] o łącznej powierzchni 78,847 m2, orzeczono o przejęciu je na rzecz Skarbu Państwa.
Pismem z dnia 11 marca 2009 r. pełnomocnik stron postępowania złożył do Wojewody Mazowieckiego wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] kwietnia 1988 r.
Wojewoda Mazowiecki postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji do czasu zakończenia prawomocnymi orzeczeniami postępowań dotyczących spraw o stwierdzenie, że wydzielone nieruchomości z [...] nie podlegały działaniu przepisów dekretu.
Organ I instancji uznał, że istnieje realny związek prawny i faktyczny między przejęciem nieruchomości na podstawie dekretu, a regulowaniem stanu prawnego nieruchomości, czyli przejęciem nieruchomości na własności Skarbu Państwa, którą już władał faktycznie od momentu przeprowadzenia reformy rolnej w 1945 r. Organ uznał że konieczne jest ostateczne rozstrzygnięcie przez organy administracji publicznej i sądy administracyjne, czy nieruchomość [...] podpadała pod reformę rolną.
Na skutek postępowania zażaleniowego Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uchylił postanowienie z [...] lutego 2013 r.
W ocenie organ II instancji Wojewoda nie wykazał zależności prowadzonego postępowania od zakończenia siedmiu innych postępowań administracyjnych. Wykazanie bezpośredniego związku wymagałoby potwierdzenia, że postępowanie zawieszone dotyczy tych samych działek co postępowania, od których zakończenia organ uzależnia wydanie rozstrzygnięcia. W odmiennym przypadku zawieszenie prowadziłoby do oczekiwania na zakończenie siedmiu rożnych postępowań, których wynik może mieć jedynie hipotetyczny, przypuszczalny wpływ na prowadzone postępowanie. Organ odwoławczy wskazał że art. 9 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw, związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego może mieć zastosowanie do nieruchomości nadanych w wyniku reformy rolnej, które po tym nadaniu z powrotem przeszły we władanie Państwa albo mimo tego nadania spod władania Państwa nie wyszły i były w jego władaniu w dniu wejścia w życie tej ustawy. Samo podpadanie nieruchomości pod działanie dekretu nie wykluczało późniejszego zastosowania wobec niej art. 9 ustawy z 12 marca 1958 r.