Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia NSA Marian Wolanin sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Gl 781/16 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o odszkodowanie za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/GL 781/16 oddalił skargę M. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o odszkodowanie za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
Starosta [...] decyzją z [...] czerwca 2010r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku W. S., umorzył postępowanie w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość położoną w miejscowości [...], gminie [...], obręb [...], oznaczonej geodezyjnie jako działki nr [...] i [...], zajętej pod drogę publiczną gminną na jej rzecz, wskazując że wniosek w tym przedmiocie został złożony po terminie wskazanym w art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.).
W wyniku wznowienia postępowania na wniosek P. S. na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. (Dz. U. z 2013r. poz. 267), dalej jako K.p.a., Starosta [...] decyzją z dnia [...] lipca 2015r. nr [...] odmówił uchylenia swojej decyzji z dnia [...] czerwca 2010 r., wskazując na przesłanki negatywne wynikające z art. 146 § 1 K.p.a. (upływ terminu przedawnienia) oraz art. 146 § 2 K.p.a. (w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej).
Na skutek odwołania W. S. i M. S., powołane wyżej rozstrzygnięcie stało się przedmiotem rozpatrzenia przez Wojewodę [...], który decyzją z dnia [...] października 2015r. nr [...] uchylił je w całości i umorzył postępowanie I instancji wskazując, że wznowienia dokonano na wniosek osoby nieuprawnionej, bowiem P. S. nie był ani wnioskodawcą, ani uczestnikiem postępowania zakończonego decyzją z dnia [...] czerwca 2010r. Jednocześnie zauważył, że Starosta [...] nie rozpatrzył w przewidziany prawem sposób zarówno ponownie złożonego przez W. S. ([...] października 2010r.) wniosku o ustalenie odszkodowania za działki nr [...] i nr [...], jak i wniosków P. S., reprezentowanego przez kuratora M. S., z dnia [...] października 2010r (ponowionego pismem z dnia [...] lutego 2015r.) oraz M. W. z dnia [...] czerwca 2015r.
Powołując się na treść powyższego rozstrzygnięcia, pismem z dnia [...] lutego 2016r. M. S. kolejny raz wystąpił do Starosty [...] o rozpoznanie wniosku o odszkodowanie z dnia [...] października 2010r. złożonego w imieniu ojca - P. S., którego był kuratorem. Do wniosku załączył między innymi kopię postanowienia Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] września 2009r. sygn. [...] o częściowym ubezwłasnowolnieniu P. S., mającego stanowić dowód, iż nie mógł on, bez własnej winy, brać udziału w postępowaniu odszkodowawczym, zaś stosowny wniosek w tym przedmiocie został złożony przez M. S. w najszybszym możliwym terminie.
Starosta [...] decyzją z dnia [...] maja 2016r. nr [...] orzekł o umorzeniu postępowania w sprawie ustalenia i wypłaty na rzecz M. S. odszkodowania za udział w nieruchomości położonej w miejscowości [...], gminie [...], obręb [...], oznaczonej geodezyjnie jako działki nr [...] i [...], zajętej pod drogę publiczną gminną.