Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie NSA Barbara Adamiak Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej N. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 1097/05 w sprawie ze skargi N. W. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty kwoty z tytułu nienależnie pobranego świadczenia 1. oddala skargę kasacyjną, 2. przyznaje od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie adw. J. M. wynagrodzenie w wysokości 240 (słownie: dwieście czterdzieści) zł + należny podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz 15 (słownie: piętnaście) zł tytułem zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków adwokata.
Zaskarżonym wyrokiem o sygn. akt III SA/Wa 1097/05, z dnia 16 listopada 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę N. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty kwoty 22733.50 zł. tytułem zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.
Rozstrzygnięcie powyższe podjęte zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] Prezydent m. st. Warszawy odmówił N. W. rozłożenia na raty w/w kwoty z tytułu nienależnie pobranego świadczenia. W uzasadnieniu organ podał, że skarżąca zarejestrowała się jednocześnie w dwóch urzędach pracy i uzyskiwała świadczenia na podstawie nieprawdziwych oświadczeń i sfałszowanych dokumentów. Decyzjami z dnia 17 czerwca i 21 lipca 2004 roku została zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. Wydanie decyzji o rozłożeniu na raty tej należności nie daje gwarancji spłaty i narażałoby interes społeczny na bezpodstawne uszczuplenie środków finansowych Funduszu Pracy.
Podstawę prawną decyzji stanowił art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. d w związku z art. 76 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.), § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 2001 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pieniężnych, do których nie stosuje się ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 6, poz. 54) oraz art. 104 k. p. a. w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 roku o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 41, poz. 361 oraz Nr 127, poz. 1087).
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca wniosła o ponowne przeanalizowanie jej trudnego położenia, w jakim się znalazła, jako matka samotnie wychowująca dziecko. Przyznała, że w 2001 roku znajdując się w tragicznej sytuacji życiowej, osobistej i materialnej, po utracie pracy i odejściu ojca córki, doprowadziła do uzyskania nienależnego świadczenia. Postępowanie to było wynikiem rozpaczliwego położenia, w jakim się znalazła. Chce zwrócić dług, spłacając go w ratach po 50 zł. Obecnie pracuje w szkole podstawowej i otrzymuje miesięcznie 300 złotych. Pieniądze te i dodatek dla matek samotnie wychowujących dzieci to jedyne środki, jakimi dysponuje. Nie posiada żadnego majątku, zamieszkuje w mieszkaniu kwaterunkowym, którego najemcą jest 94 - letnia matka. Podkreśliła, że odmowa rozłożenia należności na raty definitywnie uniemożliwi spłatę zadłużenia.
Decyzją z dnia [...] Wojewoda Mazowiecki utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ powołał się na art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Podniósł, że możliwość rozkładania na raty nienależnie pobranego świadczenia ma charakter uznaniowy, a zatem organy zatrudnienia nie mają ustawowego obowiązku, nawet przy zaistnieniu przesłanek, rozkładania na raty świadczenia nienależnego. Uchylenie decyzji o odmowie rozłożenia na raty nienależnie pobranego świadczenia powinno mieć miejsce tylko w wypadkach naruszenia przepisów procedury administracyjnej, co w niniejszej sprawie nie nastąpiło. Podstawę prawną decyzji stanowił art. 10 ust. 2 pkt 6 i ust. 4 pkt 2 w związku z art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych zasad i trybu umorzenia, odraczania lub rozkładania na raty należności pieniężnych, do których nie stosuje się ustawy - Ordynacja podatkowa oraz art. 138 § 1 pkt 1 k. p. a.