Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz (spr.) del. NSA Jerzy Solarski Protokolant asystent Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2010 r. sygn. akt VII SA/Wa 1829/10 w sprawie ze skargi S.K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 1829/10 oddalił skargę S. K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2009 r., nr DUS/053/5^8/3/$B/09 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń rentowych.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia 21 maja 2009 r., nr DUS/053/548/2/SB/09 na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 i art. 180 k.p.a. w związku z art. 124 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Szczecinie z dnia 13 marca 2006 r., 15 marca 2005 r. oraz 14 kwietnia 2005 r. (nr PC-381401/25) o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń rentowych. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Szczecinie decyzjami z dnia 13 marca 2006 r., 15 marca 2005 r. oraz 14 kwietnia 2005 r. obciążył S. K. obowiązkiem zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych. Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2006 r. oddalił odwołanie S. K. od powyższych rozstrzygnięć, a następnie postanowieniem z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. akt: VII U 1339/05 odrzucił apelację S. K. od wyroku z dnia 3 sierpnia 2006 r. jako wniesioną z uchybieniem terminu. Sąd Apelacyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 21 maja 2007 r. oddalił zażalenie na postanowienie z dnia 13 grudnia 2006 r.
W dniu 11 lipca 2007 r. S. K. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Szczecinie z dnia 13 marca 2006 r., 15 marca 2005 r. oraz 14 kwietnia 2005 r. jako wydanych z naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia 7 grudnia 2007 r. nr DUS-07-461-BS/07 odmówił wszczęcia postępowania w sprawie nieważności powyższych decyzji uznając, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego chyba, że przepisy dotyczące ubezpieczeń społecznych ustalają odmienne zasady postępowania w tych sprawach. Organ wskazał, że środkiem odwoławczym, przysługującym od decyzji organu rentowego jest zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) odwołanie do sądu ubezpieczeń społecznych, składane w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia 6 lutego 2008 r., nr DUS/053/114/SB/08, utrzymał w mocy wskazaną wcześniej decyzję z dnia 7 grudnia 2007 r.
W wyniku rozpoznania skargi S. K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 lutego 2008 r. nr DUS/053/114/SB/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 września 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 816/08 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 7 grudnia 2007 r. Sąd wskazał, że przepis art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych nie wyklucza możliwości stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w zakresie nadzwyczajnego trybu kontroli decyzji na wniosek strony przez badanie jej ważności z punktu widzenia art. 156 k.p.a. Odmienne twierdzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej nie znajduje, zdaniem Sądu, uzasadnienia w obowiązującym stanie prawnym.