Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. z siedzibą we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 2609/17 ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 2609/17, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017, poz. 1369 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.", oddalił skargę A. Sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania.

Na mocy tej decyzji ustalono na rzecz skarżącej spółki odszkodowanie w kwocie 362 380 zł z tytułu nabycia z mocy prawa przez Województwo [...] prawa własności nieruchomości położonej na terenie gminy C., obręb [...], oznaczonej jako działka nr [...], o powierzchni 0,2100 ha oraz odmówiono ustalenia odszkodowania na rzecz Banku B. S.A. z siedzibą w G. za ograniczone prawo rzeczowe - hipotekę umowną kaucyjną - ustanowioną na tej nieruchomości.

W ocenie Sądu pierwszej instancji organy administracji prawidłowo ustaliły poprawność sporządzonego w sprawie operatu szacunkowego oraz wartość przejętej pod drogę nieruchomości, określoną na podstawie tego operatu. Sąd stwierdził, że stan przedmiotowej nieruchomości został ustalony zgodnie z dyspozycją art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. 2015, poz. 2031 ze zm.) dalej zwanej "specustawą drogową" oraz art. 36 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.) dalej zwanego "rozporządzeniem". Podkreślono, że nie można uznać wykonanych na nieruchomości prac budowlanych ani pozwolenia na budowę za części składowe nieruchomości, nie są to bowiem rzeczy ruchome. Zaznaczono, że skarżąca spółka może dochodzić rozliczenia nakładów na nieruchomość (w tym w szczególności wartości prac budowanych, nakładów na nieruchomości sąsiednie w związku z prowadzonym procesem budowlanym) na drodze postępowania cywilnego.

Skargę kasacyjną od tego wyroku złożyła A. Sp. z o.o. z siedzibą we W., zaskarżając go w całości. Zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj.:

1. rażące naruszenie art. 21 Konstytucji RP i art. 7 k.p.a. przez zaniechanie ustalenia godziwego odszkodowania z tytułu wywłaszczenia nieruchomości polegające na:

- bezpodstawnym odrzuceniu jako dowodu w sprawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego powołanego przez skarżącą spółkę, który uwzględniał istniejące w dacie wywłaszczenia pozwolenie na budowę;

- pominięciu obowiązku zbadania wpływu tego faktu na wartość wywłaszczonej nieruchomości;

- nieuwzględnieniu szacowanych kwot z tytułu dzierżawy działek sąsiednich, co było konieczne dla uzyskania pozwolenia na budowę i prowadzenia budowy budynku biurowo-usługowo-handlowego na potrzeby działalności statutowej skarżącej spółki na okres 5 lat, tym samym naruszając statuowaną przez Konstytucję RP zasadę szczególnej ochrony prawa własności oraz zasadę dopuszczalności wywłaszczenia jedynie, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem, jak również zasadę uwzględniania z urzędu interesu społecznego i słusznego interesu obywateli;

Strona 1/11