Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) sędzia del. WSA Anna Wesołowska Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 16 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt II SA/Gl 617/17 w sprawie ze skargi M. Ł. i A. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 2 (drugim).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt II SA/Gl 617/17, w pkt 1. uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Zabrze z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...], w przedmiocie opłaty adiacenckiej, w pkt 2. umorzył postępowanie administracyjne.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Prezydent Miasta Zabrza decyzjami z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...], ustalił dla skarżących A. Ś. i M. Ł. współwłaścicielek nieruchomości położonej w Zabrzu przy ul. [...], obejmującej działkę nr [...] o pow. 462 m², opłatę adiacencką w kwocie po 514,63 zł, w związku ze stworzeniem warunków podłączenia tej nieruchomości do sieci kanalizacji sanitarnej. Jako podstawę prawną decyzji organ administracji powołał przepisy art. 145 i art. 146 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015r., poz. 1774 ze zm. - dalej ustawą lub u.g.n.), oraz uchwałę nr XXVI/386/2000 Rady Miejskiej w Zabrzu z dnia 20 listopada 2000r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej (z późn. zm.).
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach decyzją z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] utrzymało w mocy orzeczenie organu I instancji.
Zdaniem organu odwoławczego, w niniejszej sprawie spełnione zostały ustawowe przesłanki do ustalenia opłaty adiacenckiej i prawidłowo obliczono jej wysokość. W ocenie Kolegium operat szacunkowy jest zgodny z przepisami prawa.
Na powyższą decyzję M. Ł. i A. Ś. złożyły skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach powołanym na wstępie wyrokiem z dnia 18 października 2017 r. uchylił decyzje organów obu instancji i umorzył postępowanie administracyjne w sprawie.
Sąd uznał, że co do zasady zarzuty dotyczące wadliwości operatu szacunkowego stanowiącego podstawę ustalenia wysokości opłaty adiacenckiej są zasadne. Wycena wartości nieruchomości nie została dokonana zgodnie z art. 154 ust. 1 u.g.n. oraz wymogami § 4 ust. 1 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm.).
Sąd uznał, że stwierdzone naruszenie art. 154 ust. 1 u.g.n. oraz § 4 ust. 1 i 4 i § 40 ust. 2 powołanego rozporządzenia, wymagało sporządzenia nowego operatu szacunkowego przez innego rzeczoznawcę. Uzupełnienie takiego braku materiału dowodowego przekracza ramy art. 136 kpa. Konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy (sporządzenie operatu, spełniającego wymogi prawa), ma zaś istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.
Jednocześnie, Sąd orzekł o umorzeniu postępowania administracyjnego jako bezprzedmiotowego w całości w rozumieniu art. 105 § 1 kpa. W ocenie Sądu z uwagi na upływ w dniu 20 stycznia 2017 r. trzyletniego terminu od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do sieci kanalizacji sanitarnej, nie jest już dopuszczalne wydanie przez organ I instancji decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej (art. 145 ust. 2 u.g.n. - w brzmieniu mającym w sprawie zastosowanie). Z mocy normy intertemporalnej, zawartej w art. 4 ust. 3 w zw. z art. 10 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 2017 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 1509), w sprawie ma zastosowanie przepis art. 145 ust 2 u.g.n. w brzmieniu dotychczasowym, obowiązującym w dacie orzekania przez organy obydwu instancji.