Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Marzenna Linska- Wawrzon (spr.) Sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant starszy asystent sędziego Dominika Człapińska po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1703/13 w sprawie ze skargi S. J. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1703/13, oddalił skargę S. J. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2013 r., w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej.
Wyrok wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Szczecinie decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. po rozpoznaniu wniosku S. J. odmówił wypłaty odprawy mieszkaniowej.
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej po rozpatrzeniu odwołania S. J. w dniu [...] sierpnia 2013 r. wydał decyzję, którą utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji podał za organem pierwszej instancji, że nakazem z dnia 1 czerwca 1969 r. przydzielono wnioskodawcy osobną kwaterę stałą, którą zwolnił w dniu 21 maja 1979 r. S. J. z dniem 31 stycznia 1995 r. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy. Organ pierwszej instancji odmowę wypłaty przedmiotowego świadczenia uzasadnił faktem, że instytucja prawna jaką jest odprawa mieszkaniowa została wprowadzona dopiero od 1 lipca 2004 r., tzn. po zwolnieniu ww. z zawodowej służby wojskowej.
Kwestię osób uprawnionych do wypłaty odprawy mieszkaniowej reguluje art. 23 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 ze zm.). Przepis ten wszedł w życie z dniem 1 lipca 2010 r. na podstawie ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. Nr 28, poz. 143). Ustawodawca w ust. 1 tego przepisu określił, którym żołnierzom przysługuje odprawa mieszkaniowa i jakie warunki muszą zostać przez nich spełnione. Warunkiem koniecznym (choć niewystarczającym) nabycia uprawnień do odprawy mieszkaniowej było i jest zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej w dacie obowiązywania przepisów o odprawie mieszkaniowej. Z tych względów nie ma podstaw do wypłaty wnioskowanego świadczenia.
S. J. w skardze na powyższą decyzję zarzucił naruszenie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a/ ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż żołnierzowi zawodowemu, który został zwolniony ze służby po dniu 1 lipca 2004 r., który zamieszkuje w kwaterze wedle stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2010 r., albowiem w tym stanie prawnym przydzielono mu kwaterę, nie wypłaca się odprawy mieszkaniowej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie jako całkowicie bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku wskazał, że do dnia 30 czerwca 2010 r. w sprawie wypłaty odprawy mieszkaniowej obowiązywały przepisy ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, wielokrotnie nowelizowanej, ostatnio ustawą z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 208, poz. 1308). Natomiast w dniu 1 lipca 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 28, poz. 143), w której dokonano zmiany m.in. przepisów dotyczących odprawy mieszkaniowej.