Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie NSA Jerzy Bujko del. WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 8 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. Ś.-L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1670/07 w sprawie ze skargi K. Ś.-L. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o zwrocie nieruchomości 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz K. Ś.-L. kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1670/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. Ś.-L. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja tego organu z dnia [...] nr [...]. Decyzjami tymi stwierdzono nieważność decyzji Wojewody P. z dnia [...] nr [...] i utrzymującej ją w mocy decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w P. z dnia [...] nr [...], o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd przedstawił następujący stan sprawy:
Umową z dnia [...], zawartą w formie aktu notarialnego w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64), K. Ś.-L. zbyła na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość z przeznaczeniem na ulepszone wysypisko nieczystości stałych, zaś w [...] r. wystąpiła o zwrot tej nieruchomości. Decyzją z dnia [...] orzeczono o zbędności nieruchomości na cel wywłaszczenia i wobec tego Kierownik Urzędu Rejonowego, wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...], orzekł o jej zwrocie, zobowiązując K. Ś.-L. do zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania, zaś Wojewoda P. decyzją z dnia [...], wskazaną wyżej, utrzymał tę decyzję w części dotyczącej zwrotu, zaś uchylił w zakresie zobowiązania do zwrotu zwaloryzowanej ceny i orzekł, że K. Ś.-L. nie ma takiego obowiązku. Prezydent Miasta P., wnioskiem z dnia [...], wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji o zwrocie. W trakcie postępowania nadzorczego Minister Budownictwa ustalił, że z akt sprawy wynika, iż w latach [...] działało wysypisko śmieci, jednak uznał, że wysypisko aczkolwiek nieużytkowane nie przestało istnieć, gdyż teren został zdegradowany i stanowiąc "bombę ekologiczną" nie nadaje się do wykorzystania pod jakiekolwiek funkcje i wobec tego stwierdził nieważność decyzji o zwrocie, wskazanymi na wstępie decyzjami.
Oddalając skargę K. Ś.-L., Wojewódzki Sąd wyjaśnił:
Zwrot wywłaszczonej nieruchomości odbywał się na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, który stanowił, że nieruchomość podlega zwrotowi, jeżeli stała się zbędna na cel wywłaszczenia. Przesłanek zbędności na cel wywłaszczenia przepis ten nie zawierał, ale wykładnia tego przepisu była jednolita i nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych, o czym świadczy orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroki z 6 września 1994 r., 1 kwietnia 1994 r.). Wynika z nich, że obowiązek zwrotu nieruchomości na podstawie art. 69 nie istnieje gdy została ona zużyta na cel wywłaszczenia, choćby potem została wykorzystana na inne cele. W niniejszej sprawie celem było utworzenie ulepszonego wysypiska nieczystości i cel ten był zrealizowany, zatem decyzje o zwrocie rażąco naruszają art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.
Reprezentowana przez adwokata, K. Ś.-L. wniosła skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie i zarzucając: