Skarga kasacyjna na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka - Zdrój w przedmiocie udzielenia informacji publicznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kacprzak Sędziowie NSA Barbara Adamiak (spr.) del.NSA Zygmunt Zgierski Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 listopada 2010 r. sygn. akt II SAB/Kr 105/10 w sprawie ze skargi E. Ż. na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka - Zdrój w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Inne orzeczenia z hasłem:
Informacja publiczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 22 listopada 2010 r. sygn. akt II SAB/Kr 105/10, po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. Ż. na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój, zobowiązał Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój do podjęcia czynności lub wydania aktu administracyjnego w zakresie załatwienia wniosku E. Ż. złożonego w dniu [...] kwietnia 2010 r. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przedmiotem rozpoznania była sprawa ze skargi na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) podmiotowi, któremu odmówiono prawa dostępu do informacji publicznej ze względu na wyłączenie jej jawności z powołaniem się na ochronę danych osobowych, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niż państwowa, służbowa, skarbowa lub statystyczna, przysługuje prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego o udostępnienie takiej informacji. Regulacje zawarte art. 22 ust. 2-3 tej ustawy mają charakter procesowy i dotyczą spraw przed sądem powszechnym. Powołany przepis art. 22 ust. 1 ustawy wprowadza mechanizm dochodzenia dostępu do informacji publicznej na drodze powództwa do sądu powszechnego, konkurencyjny w stosunku do sądowoadministracyjnej kontroli legalności działania podmiotów zobowiązanych do udzielenia informacji publicznej. Przesłanką dopuszczalności powództwa do sądu powszechnego jest przy tym wyłącznie odmowa dostępu do informacji publicznej ze względu na wyłączenie jej jawności z powołaniem się na ochronę danych osobowych, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niż państwowa, służbowa, skarbowa lub statystyczna. Artykuł 16 ust. 1 ustawy stanowi, że odmowa udostępnienia informacji publicznej przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji. Zgodnie zaś z treścią art. 16 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej "do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że: 1) odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni, 2) uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji."

Ta ostatnia regulacja - przez użycie pojęć decyzji i odwołania, odesłanie bez jakichkolwiek wyjątków do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, czy wskazanie na obowiązek oznaczenia w decyzji o odmowie udostępnienia podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji - wskazuje wprost na zaskarżalność decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, na zasadach przewidzianych w art. 127 § 1-3 k.p.a. Artykuł 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, że "każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa". Regulacja z art. 16 ust. 2 ustawy pozostaje w zgodzie z powyższą normą konstytucyjną zawartą w zdaniu pierwszym, przy czym tak w samej ustawie o dostępie do informacji publicznej, jak i innych aktach prawnych rangi ustawowej brak przepisów, których treść mogłyby prowadzić do wniosków odmiennych, niż wynikające z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Brak takiej ostatecznej decyzji odmownej oznacza kognicję sądu administracyjnego w każdej sprawie zainicjowanej skargą na bezczynność organu władzy publicznej w udostępnieniu informacji publicznej. Taka sytuacja, tj. sytuacja braku w obrocie prawnym ostatecznej decyzji odmownej zachodzi w sprawie w związku z treścią ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia [...] czerwca 2010 r. sygn. [...], którą uchylono decyzję Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój z dnia [...] kwietnia 2010 r. oraz umorzono postępowanie pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej. Brak zatem przesłanek do odrzucania skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jak przy tym podkreśla się w orzecznictwie, w świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej niedopuszczalność skargi do sądu administracyjnego także w przypadku bezczynności organu administracji publicznej zachodziłaby wówczas gdyby wnoszący skargę był podmiotem, któremu odmówiono prawa dostępu do informacji publicznej ze względu na wyłączenie jej jawności z powołaniem się na ochronę danych osobowych, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niż państwowa, służbowa lub statystyczna. Nie jest takim podmiotem osoba, której wprawdzie organ pierwszej instancji odmówił udostępnienia informacji publicznej w części z powołaniem się na ochronę prawa do prywatności, jednakże decyzją organu odwoławczego decyzję odmowną uchylono i umorzono postępowanie pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia żądanej informacji publicznej. Oznacza to bowiem, że decyzja odmowna z powołaniem się na ochronę prawa do prywatności została usunięcia z obrotu prawnego, a zatem przesłanka z art. 22 ust. 1 ustawy nie występuje. Nie ma zatem podstaw do uznania, iż skarżący był uprawniony do wniesienia w tej sprawie powództwa do sądu powszechnego. W związku z powyższym Sąd przyjął, że zasadnie poszukiwał on ochrony przysługującego mu prawa dostępu do informacji publicznej przed sądem administracyjnym.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Inne orzeczenia z hasłem:
Informacja publiczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta