Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Jakimowicz sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Korybut-Orłowska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 704/15 w sprawie ze skargi I. Z. na bezczynność Fundacji X z siedzibą w W. w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Fundacji X z siedzibą w W. na rzecz I. Z. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 października 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 704/15 oddalił skargę I.Z. na bezczynność Fundacji [...] w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 29 marca 2015 r.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
I.Z. wnioskiem z dnia 29 marca 2015 r. zwrócił się do Fundacji [...], w drodze elektronicznej, o udostępnienie informacji publicznej w postaci odpowiedzi na pytania:
1) jakim majątkiem dysponuje Fundacja,
2) jakimi urządzeniami, z możliwością skanowania i przesyłu danych, dysponuje Fundacja,
3) jaka jest treść statutu Fundacji.
W związku z nieotrzymaniem odpowiedzi na powyższy wniosek, I.Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Fundacji [...] w jego rozpatrzeniu.
Fundacja [...] w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie. Wskazała, że w świetle przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j.: Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm., dalej w skrócie "u.d.i.p."), nie jest podmiotem zobowiązanym do udostępniania powyższych informacji, gdyż nie korzysta ze środków publicznych, ani nie wykonuje publicznych zadań zleconych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W uzasadnieniu wyroku podał, że istota sprawy sprowadza się do oceny, czy Fundacja [...] była zobowiązana do udostępnienia żądanej przez I.Z. informacji publicznej. Wyjaśnienie tej okoliczności miało dla sprawy kluczowe znaczenie, albowiem w świetle przepisów u.d.i.p. udostępnienia informacji publicznej można żądać tylko od podmiotu zobowiązanego.
Sąd pierwszej instancji rozważając, czy Fundacja [...] jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, poddał analizie art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. Stwierdził, że w sprawie jest bezsporne, iż nie jest ona organem władzy publicznej, organem samorządu gospodarczego czy zawodowego, podmiotem reprezentującym Skarb Państwa, ani podmiotem reprezentującym państwowe osoby prawne, ani osoby prawne samorządu terytorialnego, ani jednostki organizacyjne takich podmiotów. Wskazał, że dla możliwości zaliczenia tej Fundacji do kategorii podmiotu reprezentującego inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym niezbędne jest poczynienie ustaleń w tym przedmiocie.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ze statutu Fundacji oraz ze sprawozdania dotyczącego jej działalności nie wynika, aby reprezentowała ona osoby lub jednostki wykonujące zadania publiczne oraz dysponowała majątkiem publicznym. Oznacza to, że świetle przepisów u.d.i.p. nie jest ona podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej. W związku z powyższym, brak udzielenia przez Fundację [...] odpowiedzi na wniosek I.Z. o udostępnienie przedmiotowej informacji publicznej nie stanowił bezczynności w rozpatrzeniu tego wniosku.
Ponadto Sąd pierwszej instancji zauważył, iż Fundacji nie można było skutecznie przypisać bezczynności w realizacji wniosku o udostępnienie statutu. Strona ma bowiem możliwość zapoznania się ze statutem tej Fundacji w sądzie, który dokonał jej zarejestrowania. Zgodnie z art. 1 ust. 2 u.d.i.p., przepisy tej ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. W przypadku, gdy istnieje inny tryb dostępu do żądanej informacji, przepisy te będą miały pierwszeństwo przed przepisami u.d.i.p.