Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie del. WSA Monika Nowicka ( spr.) NSA Marek Stojanowski Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. Ł.-L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 982/06 w sprawie ze skargi B. Ł.-L. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za prowadzenie placówki opiekuńczej bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody L. z dnia [...] nr [...] orzekającą o nałożeniu kary pieniężnej za prowadzenie bez zezwolenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub będącym w podeszłym wieku.
W uzasadnieniu w/w wyroku Sąd stwierdził, co następuje:
Decyzją Wojewody L. z dnia [...] została nałożona na B. Ł. - L., jako prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" - Dom Opieki B. Ł. - L. w L., kara pieniężna w wysokości 10.000 zł za prowadzenie bez zezwolenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku.
Rozpatrując sprawę w instancji odwoławczej, na skutek odwołania wniesionego przez zainteresowaną, decyzją z dnia [...] Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Z ustaleń organów wynikało, że Dom Pomocy "[...]" funkcjonuje od dnia 31 marca 2001 r., a zatem przez okres 5 lat prowadzony jest bez dokumentów wymaganych odrębnymi przepisami, zaś od dnia 1 maja 2005 r.- bez zezwolenia wynikającego z art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej ( Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm. ).
Przedmiotowa placówka była kontrolowana, w zakresie spełniania standardów określonych w art. 68 w/w ustawy, przez inspektorów Wydziału Polityki Społecznej
[...] Urzędu Wojewódzkiego w L. w dniu [...] lipca 2005 r. W czasie tej kontroli B. Ł. - L. została poinformowana, że działalność gospodarcza w zakresie świadczenia całodobowej opieki osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia wojewody.
Organ nadmienił, że wprawdzie wspomniana kontrola wykazała, że choć w pokojach mieszkalnych było czysto i nie brakowało wymaganego standardem wyposażenia, to w budynku występowały też liczne bariery architektoniczne.
W wyniku kolejnej kontroli, przeprowadzonej przez Wydział Polityki Społecznej
[...] Urzędu Wojewódzkiego w L. w dniu [...] lutego 2006 r. wykazano, iż w prowadzonej placówce liczba mieszkańców wzrosła do 35 osób, zaś B. Ł. - L. nie podjęła przy tym istotnych działań w celu likwidacji istniejących barier architektonicznych.
W toku postępowania ujawniono również, że B. Ł. - L. złożyła w dniu 20 lipca 2005 r. wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku w L., które - do dnia wydania decyzji w niniejszej sprawie - nie zostało zakończone, ze względu na nie przedstawienie organowi przez stronę wszystkich wymaganych dokumentów.
W tych warunkach, wobec faktu prowadzenia przez B. Ł.-L. działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku bez stosownego zezwolenia, Wojewoda L. - w oparciu o przepis art. 130 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej - nałożył na zainteresowaną karę pieniężną w wysokości 10 000 zł. a Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzję tę utrzymał w mocy. Organ drugiej instancji zaznaczył przy tym, że wymóg uzyskania zezwolenia właściwego organu na prowadzenie tego rodzaju placówek związany jest z ich specyfiką a konieczność spełniania wszystkich standardów wynika z troski ustawodawcy o poziom usług świadczonych przez powyższe placówki w celu zapewnienia ochrony praw osób w nich przebywających. Podkreślono też, że B. Ł. - L., pomimo nie uzyskania stosownego zezwolenia wojewody, nie tylko nie zaprzestała działalności w zakresie prowadzenia przedmiotowej placówki, ale doprowadziła do zwiększenia jej stanu osobowego.