Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T.N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 21 listopada 2019 r. sygn. akt II SA/Go 512/19 w sprawie ze skargi T.N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z dnia [...] maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków pełnienia służby 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia od T.N. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. akt II SA/Go 512/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę T.N. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z dnia [...] maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków pełnienia służby.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że w dniu 24 maja 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze (określany dalej jako DIAS), działając na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 - określanej dalej jako u.p.w.KAS) złożył skarżącemu pisemną propozycję pełnienia służby w Izbie Administracji Skarbowej w Zielonej Górze i określił:
- rodzaj służby - służba stała,
- stopień służbowy - starszy aspirant,
- stanowisko służbowe - młodszy ekspert Służby Celno-Skarbowej, zaliczane do kategorii eksperckich stanowisk służbowych funkcjonariuszy,
- jednostka organizacyjna KAS, w której skarżący miał realizować zadania - Lubuski Urząd Celno-Skarbowy w Gorzowie Wlkp.,
- komórka organizacyjna - Pierwszy Referat Realizacji w [...] - [...],
- miejsce pełnienia służby - [...],
Zaproponowane uposażenie:
- uposażenie zasadnicze według mnożnika 2,070 kwoty bazowej ustalonej w ustawie budżetowej;
- dodatek za stopień służbowy według mnożnika 0,518 kwoty bazowej ustalonej w ustawie budżetowej;
- dodatek za wieloletnią służbę w wysokości wynoszącej po dwóch latach służby 2% miesięcznego uposażenia zasadniczego; dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok służby aż do osiągnięcia 20% uposażenia zasadniczego po 20 latach służby, oraz o 0,5% za każdy następny rok służby - łącznie do wysokości 25% po 30 latach służby.
Jednocześnie skarżący został poinformowany, że zaproponowane warunki służby będą obowiązywać od dnia następnego po ich przyjęciu, jednak nie wcześniej niż od dnia 1 czerwca 2017 r.
W dniu 6 czerwca 2017 r. skarżący złożył pisemne oświadczenie, że przyjmuje propozycję nowych warunków, natomiast w dniu 18 czerwca 2017 r., zachowując ustawowy termin złożył wniosek adresowany do DIAS o ponowne rozpatrzenie sprawy w całości, domagając się złożenia mu nowej lub poprawionej propozycji służby, zawierającej propozycję służby na stanowisku eksperta Służby Celno-Skarbowej oraz uposażenia zasadniczego takiego, jakie miał poprzednio.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy DIAS decyzją z dnia [...] listopada 2017 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...] maja 2017 r.
Wyrokiem z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Go 8/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. uchylił powyższą decyzję.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy DIAS w dniu [...] lipca 2018 r. wydał decyzję, którą utrzymał zaskarżoną decyzję z [...] maja 2017 r. w mocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. rozpatrując skargę skarżącego, wyrokiem z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Go 719/18, uchylił zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że organ z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. nie poczynił niezbędnych ustaleń co do okoliczności stanowiących przesłanki, które należało uwzględnić składając propozycję służby, w zakresie kwalifikacji i przebiegu dotychczasowej służby. Organ wprawdzie wskazał, jakie skarżący zajmował stanowiska oraz że pełnił funkcje społeczne, że przechodził kursy i szkolenia, jednakże uczynił to w sposób lakoniczny. Ustalenia w tym zakresie sprowadzają się do wymienienia niektórych zajmowanych przez skarżącego stanowisk lub funkcji. W decyzji nie określono zakresu obowiązków jakie wykonywał na zajmowanych stanowiskach, a tym samym teza iż dotychczasowy przebieg służby i zdobyte w trakcie niego doświadczenie oraz kwalifikacje nie oznaczają, że skarżący może być uznany za w pełni doświadczonego i predystynowanego do wykonywania zadań w nowej komórce, uchyla się od jakiejkolwiek oceny, zwłaszcza w kontekście formułowanych zarzutów przez skarżącego, który jest całkowicie odmiennego zdania niż organ, co wyrażał w toku postępowania. Ponadto Sąd wskazał, że organ dokonując oceny kwalifikacji skarżącego, wydając zaskarżoną decyzję, czynił to z tej samej perspektywy jak w momencie składania propozycji określającej warunki służby, abstrahując całkowicie od tego, iż czynił to już po ponad roku funkcjonowania skarżącego na nowym stanowisku. Zdaniem Sądu, organ powinien był ocenić czy rzeczywiście w trakcie wykonywania czynności służbowych ujawniły się jakiekolwiek braki co do kwalifikacji skarżącego, co wydaje się jednak wysoce wątpliwe, zwłaszcza w kontekście jego oceny pracy z dnia 19 kwietnia 2018 r. w trakcie której uzyskał on maksymalną ilość punktów, w tym również w zakresie kwalifikacji i doświadczenia w wykonywaniu czynności kontrolnych. Powyższa ocena pracy skarżącego potwierdza zatem, że w nowej komórce skarżący wykonuje zadania w taki sam prawidłowy sposób, przy ich wykonywaniu sprawdził się oraz że wykazał taki sam sposób zaangażowania i osiągnął takie same wyniki jak przy zadaniach wykonywanych poprzednio.