Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia del. WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 września 2016 r. sygn. akt IV SA/Wr 171/16 w sprawie ze skargi Burmistrza Miasta B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Burmistrza Miasta B. nr [...] z dnia [...] grudnia 2015 r., w sprawie odwołania Dyrektora Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w B. 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od gminy Miasto B. na rzecz Wojewody D. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 29 września 2016 r., IV SA/Wr 171/16, oddalił skargę Burmistrza Miasta B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Burmistrza Miasta B. nr [...] z [...] grudnia 2015 r. w przedmiocie odwołania Dyrektora Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w B. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy okoliczności faktyczne wskazane w zarządzeniu Burmistrza z [...] grudnia 2015 r. mogły stanowić szczególnie uzasadnione przypadki do odwołania dyrektora zespołu placówek oświatowych w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004 r., nr 256, poz. 2572 ze zm., dalej jako: "u.s.o."). W ocenie Sądu organ nadzoru dokonał prawidłowej wykładni wskazanego przepisu. Podniesione okoliczności faktyczne nie stanowiły przypadków szczególnie uzasadnionych, które uprawniałyby organ prowadzący zespół szkolno-przedszkolny do odwołania dyrektora z zajmowanej funkcji w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. Organ prowadzący placówkę powołał się na pięć grup okoliczności, które wskazał jedynie przykładowo, posługując się sformułowaniem, że dyrektor "(...) popełniła między innymi następujące działania przeciwko interesowi publicznymi (...)". Oznacza to, że wyliczenie naruszeń, jakich miał się dopuścić dyrektor nie było wyczerpujące, gdyż poza przypadkami ujętymi w uzasadnieniu musiały istnieć również inne, które nie zostały wskazane i brak było wyjaśnienia, dlaczego tak się stało. Analiza poszczególnych sytuacji pozwala na przyjęcie, że Burmistrz odwoływał się do bliżej nieokreślonych naruszeń praw pracowniczych, nieprawidłowości w zarządzaniu zasobami ludzkimi i finansowymi, poświadczeń nieprawdy, czy też niewykonywania przepisów prawa miejscowego. We wszystkich sytuacjach brak było przedstawienia wiarygodnych informacji zawierających choćby podstawowe dane jak daty zdarzeń lub imiona i nazwiska ich uczestników. Zamiast tego organ prowadzący zawarł w uzasadnieniu przedmiotowego zarządzenia wyłącznie wnioski jakie wyciągnął z analizy dostępnych dla niego dokumentów, czego nie można było uznać za postępowanie prawidłowe.
Nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia przez Wojewodę art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., polegający na niewykorzystaniu możliwości pozyskania dodatkowych dokumentów stanowiących podstawę do wydania kontrolowanego aktu. Rolą organu nie było bowiem ponowne rozstrzyganie sprawy odwołania dyrektora ze stanowiska, lecz zbadanie legalności działania organu nadzorowanego. Rozstrzygnięcie nadzorcze jest co prawda aktem indywidualnym, ale nie jest aktem jurysdykcji administracyjnej. Organ nadzoru nie ma obowiązku przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w pełnym zakresie. Jego działania winny ograniczyć się zaś do ustalenia jedynie najważniejszych kwestii związanych z przedmiotem nadzoru i to tylko wówczas, gdy taka konieczność występuje.