Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.), Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk, Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik, Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Rynku Rolnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2013 r. sygn. akt II SAB/Wa 367/13 w sprawie ze skargi K. M. na bezczynność Prezesa Agencji Rynku Rolnego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 25 maja 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej I. uchyla zaskarżony wyrok w całości i skargę oddala, II. odstępuje od zasądzenia od K. M. na rzecz Prezesa Agencji Rynku Rolnego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 22 października 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 367/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi K. M. na bezczynność Prezesa Agencji Rynku Rolnego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 25 maja 2013 o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązał Prezesa Agencji Rynku Rolnego do rozpatrzenia wniosku skarżącego K. M. z dnia 25 maja 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. stwierdził, że bezczynność organu w zakresie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasadził od Prezesa Agencji Rynku Rolnego na rzecz skarżącego K. M. kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Dnia 21 czerwca 2013 r. K. M. (dalej skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezesa Agencji Rynku Rolnego w przedmiocie rozpoznania jego wniosku z dnia 25 maja 2013 r. wniesionego w formie elektronicznej, dotyczącego udzielenia informacji publicznej w zakresie: czy w latach 2010, 2011, 2012 i 2013 (do czasu otrzymania niniejszego wniosku) w Agencji Rynku Rolnego przeprowadzane były szkolenia z zakresu dostępu do informacji publicznej; w przypadku pozytywnej odpowiedzi wniósł o udostępnienie informacji, kto brał udział w szkoleniu oraz udostępnienie umowy z podmiotem prowadzącym szkolenie; wniósł o udostępnienie planu zamówień publicznych Agencji Rynku Rolnego na rok 2013.
Wskazał, że do dnia złożenia skargi Prezes Agencji Rynku Rolnego nie udostępnił żądanej we wniosku informacji publicznej, nie wydał również decyzji odmawiającej jej udostępnienia.
W odpowiedzi na skargę Prezes Agencji Rynku Rolnego (dalej Prezes Agencji bądź organ) wniósł o jej oddalenie lub odrzucenie i podał, że nie otrzymał wniosku z 25 maja 2013 r. ani na skrzynkę e-wnioski@arr.gov.pl, ani odrzucone@arr.gov.pl. Organ kwestionował dopuszczalność skargi ze względu na niezachowanie trybu przewidzianego w art. 52 § 3 ppsa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 149 § 1 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej ppsa) orzekł jak w sentencji niniejszego wyroku.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że udostępnienie informacji publicznej jest czynnością, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa. W orzecznictwie sądów administracyjnych przeważa pogląd, że w przypadku skargi na bezczynność organu administracji publicznej w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, skarga nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Kodeks postępowania administracyjnego nie ma zastosowania do udostępniania informacji publicznej, ponieważ ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera odesłanie do stosowania tego Kodeksu jedynie w odniesieniu do decyzji o odmowie udzielenia informacji, a nie do czynności materialno-technicznej polegającej na jej udzieleniu. Wykładnia językowa art. 52 § 3 ppsa (określającego warunki dopuszczalności wniesienia skargi), upoważnia do stwierdzenia, że przepis ten odnosi się do skarg na akty i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa, a nie skarg na bezczynność w zakresie takich aktów i czynności. W sytuacji, gdy ustawodawca uzależnia zaskarżenie bezczynności od wniesienia środka zaskarżenia, czyni to w sposób wyraźny, np. art. 37 kpa, art. 101a ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.; wyrok NSA z 24.5.2006 r., I OSK 601/05; wyrok WSA w Warszawie z 24.3.2006 r., II SAB/Wa 1/06). Co się tyczy bezczynności dotyczącej wniosku o udostępnienie informacji publicznej, przepisu takiego brak. Sąd I instancji stwierdził, że skarga w niniejszej sprawie jest dopuszczalna, co pozwala na jej merytoryczne rozpoznanie.