Skarga kasacyjna na decyzję SKO w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka, Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec, Irena Kamińska (spr.), Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 grudnia 2004 r. sygn. akt II SA/Łd 184/03 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego na rzecz wnoszącego skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie II SA/Łd 184/03 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Zarządu Miasta [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd powołał się na ustalenia wynikające z przeprowadzonego postępowania administracyjnego i podał, że Zarząd Miasta [...] decyzją z dnia [...] ustalił opłatę adiacencką w kwocie 6.521,70 zł. należną od J. i E. małżonków G., właścicieli nieruchomości położonej w [...] przy ulicy [...], z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału na działki budowlane.

Od decyzji tej odwołanie złożyli J. i E. małżonkowie G. wnosząc o jej uchylenie. W uzasadnieniu odwołania podniesiono, iż w toku niniejszej sprawy nastąpiło naruszenie przepisów proceduralnych. Zdaniem odwołujących się informacja o opłacie winna być im znana przed wydaniem decyzji o podziale lub w dniu wydania decyzji o podziale nieruchomości. Treść zaświadczenia z dnia 19 lipca 2000 r. wskazuje jednoznacznie, że organ gminy odstąpił od opłaty, natomiast odwołujący się uważają, że organ odwoławczy "wmawia", że opłatą tą miałaby być "renta planistyczna".

Odwołujący się powołali także przepisy art. 145 ust. 2 i art. 143 ust.2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które dotyczą opłat adiacenckich, należnych w związku z wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej lub budową drogi. Przepis art. 146 ust. 3 w ocenie odwołujących się dotyczy udziału w kosztach budowy tych urządzeń, nie ma w nim natomiast mowy o opłacie adiacenckiej w związku z podziałem nieruchomości. Jest to ich zdaniem "rażące łamanie praw i przepisów". Ponadto skarżący wnieśli o zaliczenie na poczet opłaty adiacenckiej wartości wniesionych przez nich świadczeń na urządzenie drogi.

Organ odwoławczy w decyzji z dnia [...] wskazał, iż opłata adiacencka została zdefiniowana w art. 4 ust. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.). Według tego przepisu jest to nie tylko opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanej budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego albo scaleniem i podziałem nieruchomości, ale także opłata w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanej podziałem nieruchomości.

Organ odwoławczy stwierdził, iż przedmiotem niniejszego postępowania jest opłata, którą reguluje przepis art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a która wynika ze wzrostu wartości nieruchomości wskutek jej podziału. Wysokość stawki procentowej opłaty ustala rada gminy w drodze uchwały, nie więcej niż 50% różnicy wartości nieruchomości. Rada Miasta [...] ustaliła uchwałą Nr XXIX/235/2000 z dnia 27 października 2000 r., że wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związanej z podziałem tej nieruchomości wynosi 30 % różnicy wartości nieruchomości przed podziałem i po jej podziale.

Strona 1/7