Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie NSA Elżbieta Kremer (spr.) del. WSA Anna Wesołowska Protokolant asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2018 r. sygn. akt II SAB/Wa 58/18 w sprawie ze skargi K. N. na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 12 grudnia 2017 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2018 r. sygn. akt II SAB/Wa 58/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi K. N., w pkt 1 zobowiązał Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 12 grudnia 2017 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy oraz stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2 wyroku).
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
K. N., w formie elektronicznej, w dniu 12 grudnia 2017 r. wniósł do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej jako: KRRiT) wniosek o udostępnienie informacji w zakresie uzasadnienia uchwały z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] oraz protokołu posiedzenia podczas, którego została podjęta.
KRRiT w piśmie z dnia 3 stycznia 2018 r. poinformowała wnioskodawcę, że obszerne i zasadnicze fragmenty uzasadnienia decyzji o ukaraniu nadawcy programu [...], zostały opublikowane na stronie internetowej KRRiT. Protokoły posiedzeń stanowią wewnętrzny materiał KRRiT, który jest udostępniany wyłącznie stronom postępowania.
K. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność KRRiT, zarzucając naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1 i art. 1 i art. 17 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 12 grudnia 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględniając skargę podkreślił, że informacja objęta wnioskiem skarżącego posiada walor informacji publicznej. Dotyczy bowiem publicznej sfery działania organu władzy publicznej jakim jest KRRiT. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że informacja dotycząca realizacji ustawowych obowiązków jest informacją o sprawach publicznych.
Sąd zauważył, że pismem z dnia 3 stycznia 2018 r. KRRiT poinformowała jedynie skarżącego, "że obszerne i zasadnicze fragmenty uzasadnienia decyzji o ukaraniu nadawcy programu [...], zostały opublikowane na stronie internetowej KRRiT".
W ocenie Sądu, rację ma skarżący podnosząc w skardze, że jego żądanie nie dotyczyło "obszernych i zasadniczych" fragmentów uzasadnienia decyzji (w tym przypadku uchwały). Zatem udzielona mu informacja nie stanowi realizacji jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej.
Za niezrozumiałe uznano stwierdzenie KRRiT zawarte w odpowiedzi na skargę, że uchwała, "której uzasadnienia dotyczył wniosek skarżącego z dnia 12 grudnia 2107 (...) nie zawierała ona uzasadnienia i w całości została opublikowana na stronie internetowej KRRiT (...)". Dostęp do posiedzeń kolegialnych organów dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów (art. 3 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p), a takim organem z pewnością nie jest KRRiT. Nie oznacza to wszak, że żądane informacje zawarte w protokołach z jej posiedzeń nie będą miały przymiotu informacji publicznej. U.d.i.p. nie posługuje się pojęciem dokumentu "wewnętrznego", a odwołuje się tylko do definicji "dokumentu urzędowego" (art. 6 ust. 2 u.d.i.p.). Odwołując się tylko do tej definicji, która gwarantuje wnioskodawcy wyłącznie wgląd tylko do takiego dokumentu nie wyłącza jednak w żadnym razie możliwości realizacji prawa do uzyskania informacji o dokumencie lub z dokumentu na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. w sytuacji, w której w treść takiego dokumentu ma związek ze sprawą publiczną. Co więcej, wnioskodawca może zadawać pytania tylko w zakresie uzyskania potwierdzenia (lub negacji) istnienia takiego dokumentu, a nie o jego treść. Sąd zauważył, że na tle istniejących rozwiązań uprawniony do realizacji konstytucyjnego prawa do uzyskania informacji o działalności organów i innych podmiotów nie ma możliwości przeprowadzenia weryfikacji określonego stanu faktycznego na innej podstawie (nie jest bowiem stroną postępowania, w zasadzie też nie legitymuje się żadnym interesem prawnym lub faktycznym).