Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska, Sędzia NSA Irena Kamińska, Sędzia del. WSA Wojciech Jakimowicz (spr.), Protokolant starszy asystent Ewa Dubiel, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Przewodniczącego Wspólnej Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej w Bydgoszczy i Urzędów Skarbowych Województwa Kujawsko-Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2012 r. sygn. akt II SA/Bd 502/12 w sprawie ze skargi Sekcji Krajowej NSZZ "Solidarność" Pracowników Skarbowych w Warszawie na decyzję Przewodniczącego Wspólnej Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej w Bydgoszczy i Urzędów Skarbowych Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 2 października 2012 r., sygn. akt: II SA/Bd 502/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił decyzję Przewodniczącego Wspólnej Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej w Bydgoszczy i urzędów skarbowych Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że wnioskiem z dnia 9 lutego 2012 r. Sekcja Krajowa Pracowników Skarbowych NSZZ "Solidarność" wystąpiła o przekazanie drogą elektroniczną orzeczeń Wspólnej Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej w Bydgoszczy i urzędów skarbowych Województwa Kujawsko-Pomorskiego wydanych w latach 2010-2011 na podstawie przepisów o służbie cywilnej.
Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r., znak: [...] Przewodniczący Wspólnej Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej w Bydgoszczy i urzędów skarbowych Województwa Kujawsko-Pomorskiego na podstawie art. 16 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 oraz na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) odmówił stronie wnioskującej udostępnienia informacji publicznej.
W uzasadnieniu organ podniósł, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach m.in. o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Ponadto organ wskazał na ograniczenia zawarte w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 101, poz. 926 ze zm.), w której art. 6 ust. 1 mówi, że za dane osobowe - w rozumieniu tej ustawy - uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Z kolei według art. 6 ust. 2 tej ustawy osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne. Według organu dla zachowania powyższych wymogów nie wystarczy usunięcie takich informacji jak: imię, nazwisko, stanowisko, dane urzędu, w jakim dana osoba była zatrudniona. Również pozostałe informacje zawarte w orzeczeniach dyscyplinarnych, opisujące stan faktyczny i okoliczności zdarzenia, mogą w większości przypadków pozwolić na łatwą identyfikację osoby, której zdarzenie dotyczy, tym bardziej, przez wzgląd na fakt, że krąg osób jest zawężony i stosunkowo łatwy do zidentyfikowania, skoro dotyczy jednorodnej grupy zawodowej na określonym terenie.