Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia del. WSA Jolanta Górska Protokolant st. asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 105/15 w sprawie ze skargi W.K. na decyzję Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia 14 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie przyznania dodatku specjalnego za pełnienie zawodowej służby wojskowej oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 10 września 2015 r. o sygn. akt II SA/Wa 105/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi W.K. na decyzję Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia 14 listopada 2014 r. nr [...]w przedmiocie przyznania dodatku specjalnego za pełnienie zawodowej służby wojskowej, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia 15 września 2014 r. nr [...].
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że W.K. do września 2014 r. pełnił służbę w SKW. Od kwietnia 2014 r. został skierowany do wykonywania zadań służbowych w Ekspozyturze SKW w [...], podlegającej pod Inspektorat SKW w Warszawie. Do dnia 30 czerwca 2014 r. żołnierz otrzymywał dodatek specjalny w wysokości 0,5 kwoty bazowej. Decyzja, na podstawie której przyznano ten dodatek była wydana na czas określony, tj. od 1 lipca 2013 r. do 30 czerwca 2014 r.
W dniu 23 czerwca 2014 r. wydano decyzję nr [...], na mocy której określono żołnierzowi wysokość dodatku na kolejne 6 miesięcy w wysokości 0,04 kwoty bazowej.
W wyniku złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzja ta została uchylona i sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia (decyzją nr [...]). Następnie, w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, decyzją z dnia 15 września 2014 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 80 ust. 1 pkt 1, art. 80 ust. 4, art. 80 ust. 5c w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm. - dalej jako wojskowa ustawa pragmatyczna), art. 46 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709 ze zm. - dalej jako ustawa o SKW oraz SWW) oraz § 18a ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 141, poz. 1497 ze zm. - dalej jako rozporządzenie), przyznano żołnierzowi dodatek specjalny, ponownie w wysokości 0,04 kwoty bazowej. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 § 1 k.p.a.
W.K. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia 15 września 2014 r., w którym zarzucił organowi, iż ustalenia faktyczne poczynione w postępowaniu poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji zostały dokonane jedynie w oparciu o stanowisko Dyrektora Inspektoratu SKW w Warszawie.
Rozpatrując ponowne sprawę, Szef SKW nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniesionego środka zaskarżenia i rozstrzygnięciem z dnia 14 listopada 2014 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W motywach rozstrzygnięcia organ podniósł, iż wszystkie kwestie istotne w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji o dodatku specjalnym zostały należycie wyjaśnione. W postępowaniu w sprawie przyznania dodatku specjalnego za pełnienie służby w SKW istotne są trzy zagadnienia: 1) kwalifikacje zawodowe żołnierza; 2) zakres obowiązków; 3) sposób wywiązywania się z obowiązków (§ 18a ust. 2 rozporządzenia). Kwestia kwalifikacji zawodowych ppłk W.K. nie budziła kontrowersji w tym postępowaniu. Na podstawie akt osobowych ustalono jakie oficer ma wykształcenie i doświadczenie zawodowe. Natomiast kwestia zakresu obowiązków była okolicznością wymagającą wyjaśnienia. W toku postępowania ustalono, że w ostatnich miesiącach oficer nie wykonywał w praktyce większości obowiązków, które byłyby właściwe na jego stanowisku służbowym. Taka sytuacja wynikała z decyzji przełożonych i nie miała ona żadnego wpływu na określenie wysokości dodatku. Faktycznym i prawnym powodem przyznania dodatku specjalnego w najniższej wysokości był sposób wywiązywania się przez żołnierza z obowiązków służbowych. Organ zaznaczył, że nie chodziło tu o obowiązki związane ściśle z zajmowanym stanowiskiem służbowym, ale obowiązki związane z posiadaniem statusu żołnierza zawodowego. Obowiązki te to np.: pozostawanie do dyspozycji przełożonych w godzinach służby, wykonywanie poleceń i lojalność w stosunku do przełożonych. W ostatnich miesiącach służby w SKW ppłk W.K. nie wykonywał złożonych i odpowiedzialnych zadań. Tym bardziej więc nie znajdowała usprawiedliwienia jego postawa co do wykonywania obowiązków w podstawowych sprawach związanych z codzienną służbą. Żołnierz wielokrotnie spóźniał się do miejsca służby oraz nie zdeponował broni służbowej w miejscu wskazanym przez przełożonego. Fakty te zostały ustalone w postępowaniu dyscyplinarnym zakończonym orzeczeniem o ukaraniu, od którego żołnierz się nie odwołał.