Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 czerwca 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 338/19 w sprawie ze skargi K. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] 2019 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 12 czerwca 2019 r., na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę K. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z [...] 2019 r. utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z [...] 2018 r. Decyzją tą ustalono żądanie zwrotu przez skarżącego nienależnie pobranego świadczenia w formie zasiłku stałego w miesiącu maju i czerwcu 2018 r. w łącznej wysokości [...] zł oraz podzielono żądaną kwotę na 5 miesięcznych rat płatnych do ostatniego dnia miesiąca pod rygorem wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku K. Ż., reprezentowany przez adwokata w ramach przyznanego skarżącemu prawa pomocy, podniósł zarzut naruszenia prawa materialnego tj. art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1508, ze zm.), poprzez błędną jego interpretację. Uzasadniając podniesiony zarzut wskazuje, że prawidłowa wykładnia tego przepisu sprowadza się do uznania, że w tej sprawie zachodzą przesłanki do odstąpienia lub umorzenia zwrotu świadczenia nienależnego od skarżącego, choćby ze względów dotyczących zasad współżycia społecznego, ale przede wszystkim także dlatego, że sam utrzymuje się prowadząc jednoosobowe gospodarstwo domowe, ma określony stan zdrowia, który nie rokuje poprawy, ma orzeczony stopień niepełnosprawności, który wyklucza możliwość podejmowania jakiejkolwiek pracy zawodowej. Okoliczność, że skarżący wbrew orzeczeniu o niepełnosprawności podejmuje prace dorywcze nie powinna mieć znaczenia dla sprawy, względnie mieć znaczenie drugorzędne.
Wskazując na powyższe skarżący kasacyjnie wniósł o "uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia" i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Jednocześnie pełnomocnik skarżącego wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu oświadczając, że koszty nie zostały nawet częściowo pokryte.
W piśmie z 21 listopada 2019 r. pełnomocnik skarżącego oświadczyła o zrzeczeniu się rozprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie stwierdzono żadnej z przesłanek nieważności wymienionych w art. 183 § 2 p.p.s.a., wobec czego rozpoznanie sprawy nastąpiło w granicach zgłoszonych podstaw i zarzutów skargi kasacyjnej.
Skoro w niniejszej sprawie pełnomocnik - na podstawie art. 176 § 2 p.p.s.a. - zrzekł się rozprawy, a strona przeciwna w ustawowym terminie nie zawnioskowała o przeprowadzenie rozprawy, to rozpoznanie skargi kasacyjnej nastąpiło na posiedzeniu niejawnym, zgodnie z art. 182 § 2 i 3 p.p.s.a.