Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Anna Wesołowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 czerwca 2018r, sygn. akt III SA/Kr 254/18 w sprawie ze skargi S. P. na postanowienie [...] w K. z dnia [...] stycznia 2018r. znak [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 14 czerwca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił postanowienie [...] z [...] stycznia 2018 roku w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
Wyrok ten wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym :
Decyzją z [...] lipca 2010 roku [...] zatwierdził zmianę konfiguracji i powierzchni działek ewidencyjnych nr [...], [...], [...] i [...] oraz konfiguracji działki nr [...] położonych w P.
Skarżący, S. P., pismem z [...] sierpnia 2017 roku wniósł o doręczenie mu decyzji. W piśmie "z ostrożności procesowej" zawarty był również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od tejże decyzji.
Postanowieniem z [...] stycznia 2018 roku [...] w punkcie 1 odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji [...] z [...] lipca 2000 roku, a w punkcie 2 stwierdził, że odwołanie Skarżącego od decyzji [...], zostało wniesione z uchybieniem terminu przewidzianego do jego wniesienia w art. 129 § 2 k.p.a.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że decyzja z [...] lipca 2010 roku została skarżącemu doręczona w [...] lipca 2010 roku w sposób przewidziany w art. 43 k.p.a., tzn. poprzez doręczenie za pokwitowaniem dorosłemu domownikowi - bratowej skarżącego K. K. Termin do wniesienia odwołania upłynął zatem [...] lipca 2010 roku. Odnosząc się wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, organ wskazał, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w niedochowaniu terminu, o czym przesądzać mogłoby nieprawidłowe doręczenie decyzji, gdyż - jak wskazano wyżej - została ona doręczona w sposób prawidłowy.
Skarżący nie zgadzając się z powyższym postanowieniem wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zarzucając postanowieniu naruszenie: przepisów postępowania mające wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 w zw. z art. 77 k.p.a., skutkujące błędem w ustaleniach faktycznych, polegającym na przyjęciu, że K. K. była domownikiem skarżącego, podczas gdy w rzeczywistości nigdy nim nie była, nigdy ze skarżącym nie zamieszkiwała i nigdy nie miała kluczy do jego domu; przepisów postępowania mające wpływ na treść orzeczenia, a to art. 43 k.p.a., poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na pominięciu faktu, że do skutecznego doręczenia pisma sąsiadowi koniecznym jest umieszczenie zawiadomienia w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że decyzja z dnia [...] lipca 2000 r. została prawidłowo doręczona, w sytuacji, gdy z uwagi na brak powyższego działania, nie można przyjąć prawidłowego doręczenia; naruszenie art. 17 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że zwrotne potwierdzenie odbioru jest dokumentem urzędowym i korzysta z domniemania prawdziwości (autentyczności) tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone, podczas gdy w przepisie tym mowa jedynie o potwierdzeniu nadania przesyłki rejestrowej; przepisów postępowania, a to art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 126 k.p.a., poprzez sporządzenie uzasadnienia z pominięciem odniesienia się do twierdzeń skarżącego, wskazujących, iż K. K. nie była domownikiem skarżącego, ewentualnie braku wyjaśnienia, na jakiej podstawie organ przyjął, że nim była.