Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie NSA Irena Kamińska del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1819/12 w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie ustalenia odszkodowania za przejętą nieruchomość 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od J. S. na rzecz Ministra Infrastruktury i Rozwoju kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 14 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1819/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi J. S. uchylił postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania oraz zasądził od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] września 2010 r. znak [...], wydaną na podstawie art. 12 ust. 4a, 4f i 5, art. 18 i art. 22 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) oraz art. 6 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958), art. 132 ust. 1a i art. 134 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.): 1) ustalił na rzecz J. S. odszkodowanie w wysokości 440.274 zł za zabudowaną nieruchomość położoną w [...], w obrębie [...] (działka nr [...] o pow. 0,0821 ha), nabytą z mocy prawa przez Województwo [...] pod budowę drogi [...] na odcinku od [...] w [...] do węzła autostrady [...] w [...], 2) powiększył ustalone odszkodowanie o kwotę 10.000 zł, na podstawie art. 18 ust. 1f ustawy o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Jednocześnie Wojewoda [...] zobowiązał Prezydenta Miasta [...] (zarządcę drogi wojewódzkiej w granicach miasta na prawach powiatu) do wypłaty powyższego odszkodowania, jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stanie się ostateczna.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej., po rozpatrzeniu odwołania J. S. od powyższej decyzji, postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 134 k.p.a., stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu postanowienia Minister stwierdził, że decyzja Wojewody [...] została doręczona J. S. w dniu 27 września 2010 r., a zatem odwołanie od tego rozstrzygnięcia strona mogła wnieść do dnia 11 października 2010 r. Natomiast J. S. odwołanie złożył w dniu 21 października 2010 r. Z akt sprawy wynika przy tym, że odwołanie od decyzji Wojewody [...] z dnia 23 września 2010 r. zostało nadane w placówce Urzędu Pocztowego [...] w dniu 8 października 2010 r. i skierowane do Wydziału Infrastruktury Województwa [...] pod adresem ul. L. w [...]. Przesyłka ta została błędnie zaadresowana i w związku z tym zwrócono ją nadawcy z adnotacją urzędu pocztowego "niedokładny adres, na L. nie znajduje się Wydział Infrastruktury". Z tych względów J. S. pismem z dnia 21 października 2010 r. skierował ponownie odwołanie do Wojewody [...] na adres ul. J. w [...]. Do odwołania nie dołączył wniosku o przywrócenie terminu do jego wniesienia. W ocenie organu złożenie przez J. S. odwołania na nieprawidłowy adres organu I instancji, przy istnieniu dowodów, że aktualny adres tego organu był (lub powinien być) mu znany w momencie składania odwołania, oznacza, że odwołanie zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności z korespondencji kierowanej przez J. S. do [...] Urzędu Wojewódzkiego wynika, że miał on świadomość, że Wojewoda [...] urzęduje pod adresem ul. J. w [...]. Z tych względów Minister zobligowany był do stwierdzenia, że odwołanie J. S. zostało wniesione z uchybieniem terminu określonego w art. 129 § 2 k.p.a.