Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie Sędzia NSA Mirosław Wincenciak del. Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej N. P. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 2150/17 w sprawie ze skargi N. P. N. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 2150/17 oddalił skargę N. Parku Narodowego na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...]r. nr [...]wydaną w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy.
W wyniku postępowania przeprowadzonego w trybie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. nr 10, poz. 51), Wojewoda Podlaski decyzją z dnia [...]r. nr [...] stwierdził, że zespół dworsko-parkowy w K. , obejmujący działki nr: [...] oraz [...] o łącznej powierzchni [...]ha, wchodzący w skład dawnego majątku ziemskiego "K. " w gm. K. B. , stanowiącego byłą własność M. Z. , nie podpadał pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r. nr 3, poz. 13). Decyzja ta, w wyniku przeprowadzenia postępowania odwoławczego, została utrzymana w mocy decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] r. nr [...]. U podstaw tych rozstrzygnięć legło ustalenie, że w czasie przejęcia majątku ziemskiego "K. " (obejmującego łączny obszar [...] ha) nie istniał związek funkcjonalny między działkami nr [...] (dwór), [...] (podwórze) i [...] (park), tworzącymi zespół dworsko-parkowy, a pozostałą częścią owego majątku.
Skarga N. Parku Narodowego na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi została oddalona prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 249/16.
Następnie na wniosek N. Parku Narodowego (dalej również: Park Narodowy; wnioskodawca; skarżący) z dnia 12 lipca 2016 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej również: Minister; organ) postanowieniem z dnia 21 grudnia 2016 r. wznowił postępowanie w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Ministra na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.). We wniosku Park Narodowy podniósł, że wskazana przesłanka wznowienia dotyczy ujawnienia istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych organowi, który ją wydał. Dowodami tymi miały być według wnioskodawcy oświadczenia H. Ś. z dnia [...]r. oraz E. J. z dnia [...]r. W pierwszym oświadczeniu jego autor podnosił, że w okresie przedwojennym jego bliscy i znajomi sąsiedzi pracowali w ogrodach przy dworku w K. i według jego wiedzy zasiewy w nim dokonywane wykorzystywane były głównie na sprzedaż. Z kolei E. J. , powołując się na wiadomości uzyskane od matki i jej koleżanek pracujących przed wojną w ogrodzie "względem pałacu", oświadczył, że z opowiadań tych wynika, iż w ogrodzie sadzono, a potem pielono wszelkie warzywa - ogórki, pomidory, truskawki i ziemniaki, natomiast resztę zasiewano grochem lub zbożem, zaś obsiew ów miał być na użytek dworski.