Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.), Sędzia NSA Wiesław Morys, Sędzia del. WSA Marzenna Glabas, Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych K. O. i Ministra Administracji i Cyfryzacji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 382/15 w sprawie ze skargi Gminy Miasta Toruń na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę; 2) zasądza od Gminy Miasta Toruń na rzecz: a) Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych b) K. O. kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 382/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Gminy Miasta Toruń na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej: 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...]; 2. stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Minister Administracji i Cyfryzacji (dalej Minister Administracji) decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r. nr "[...]" [winno być "[...]"], znak [...] (dalej decyzja z [...] stycznia 2015 r.), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej kpa), utrzymał w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej Minister MSWiA) z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] czerwca 2011 r.), stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody Toruńskiego (dalej Wojewoda) z dnia [...] czerwca 1992 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] czerwca 1992 r.), dotyczącą potwierdzenia nabycia przez Gminę Miasta Toruń (dalej Gmina bądź skarżąca) z mocy prawa nieodpłatnie, własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr [...] (aktualnie po podziale działki nr [...] ) objętej księgą wieczystą [...].
Komunalizacja nastąpiła w oparciu o art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191 ze zm., dalej pwust bądź ustawa komunalizacyjna) a stwierdzenie jej nieważności organ oparł na art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 kpa. Organ wyjaśnił, że stwierdzenie nieważności orzeczenia Ministra Rolnictwa z dnia 27 września 1958 r. w części dotyczącej m.in. działki nr [...] oznacza, że potwierdzona decyzją z 1992 r. komunalizacja nastąpiła w stosunku do nieruchomości, która w dniu 27 maja 1990 r. nie stanowiła własności Skarbu Państwa - a zatem z oczywistym i rażącym naruszeniem art. 5 ust. 1 pwust.
Odnosząc się do zarzutu nieodwracalnych skutków prawnych tj. do kwestii związanych z budową na ww nieruchomości "Trasy Średnicowej Północnej" organ podkreślił, że dla przedmiotowej sprawy bez znaczenia pozostaje decyzja Wojewody Kujawsko-Pomorskiego nr [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej z dnia [...] kwietnia 2011 r. znak [...] (dalej decyzja z [...] kwietnia 2011 r.) i decyzja Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] czerwca 2014 r. znak [...] (dalej decyzja z [...] czerwca 2014 r.) udzielająca Miejskiemu Zarządowi Dróg w Toruniu pozwolenia na użytkowanie Trasy Średnicowej Północnej. Do zaliczenia drogi do kategorii jednej z dróg publicznych konieczne jest wydanie rozporządzenia bądź podjęcie określonej uchwały. Samo wybudowanie na danym gruncie drogi, bez względu na jej szerokość oraz znaczenie komunikacyjne, nie powoduje automatycznego uzyskania statusu drogi publicznej, a drogi niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg są drogami wewnętrznymi (art. 8 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, Dz.U. z 2015 r. poz. 460, dalej udp).