Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.L. i E.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 815/19 w sprawie ze skargi M.L. i E.L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania rozgraniczeniowego oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 27 czerwca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 815/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", oddalił skargę M.L. i E.L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], dalej jako "SKO" lub "Kolegium", z [...] lutego 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania rozgraniczeniowego.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że wnioskiem z [...] września 2017 r. M.L. i E.L., wystąpili do Wójta Gminy [...], dalej jako "Wójt" (jak później doprecyzowali) o rozgraniczenie nieruchomości, położonej w miejscowości [...], gmina [...], tj. działki nr [...] z działką nr [...] stanowiącą własność B.B.. Postanowieniem z [...] czerwca 2018 r., nr [...] Wójt Gminy [...] ponownie odmówił wszczęcia postępowania rozgraniczeniowego, wskazując na brak interesu prawnego wnioskodawców. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Kolegium z [...] lutego 2019 r., nr [...].
Wobec powyższego skarżący wnieśli do WSA w Warszawie skargę.
W uzasadnieniu powołanego na wstępie wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarga jest bezzasadna. WSA uznał prawidłowość odmowy wszczęcia postępowania rozgraniczeniowego dokonanej na podstawie art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 poz. 1257 ze zm.), dalej jako "k.p.a.". Wskazał, że przeszkodą do wszczęcia postępowania rozgraniczeniowego była przesłanka podmiotowa, bowiem skarżącym nie przysługuje interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a. uprawniający do żądania wszczęcia postępowania rozgraniczeniowego. Skarżący nie są właścicielami, współwłaścicielami, czy też użytkownikami wieczystymi żadnej z nieruchomości objętych żądaniem rozgraniczeniowym, zatem nie legitymują się tytułem prawnym uprawniającym do rozporządzania nieruchomością i tym samym interesem prawnym dającym im prawo zainicjowania przedmiotowego postępowania rozgraniczeniowego.
Skarżący wnieśli od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. W skardze kasacyjnej zarzucili naruszenie:
1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", w zw. z "art. 29 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, poprzez nieuwzględnienie skargi i nieuchylenie decyzji";
2) przepisów postępowania, tj. art. 61 a k.p.a. poprzez niewskazanie powodów dla których nie przyznano skarżącym prawa strony w przedmiotowym postępowaniu i brak rozważenia powyższego naruszenia przez w/w Sąd;
3) przepisów postępowania, tj. "art. 7 poprzez niewątpliwy brak wszechstronnego rozważenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie i nieuwzględnienie tego zarzutu przez w/w Sąd".
W oparciu o powyższe zarzuty skarżący kasacyjnie wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie oraz zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania podług norm przepisanych. Ponadto skarżący kasacyjnie zrzekli się rozprawy.