Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant asystent sędziego Iwona Rzucidło-Grochowska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 56/13 w sprawie ze skargi J.A. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] i decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] października 2011 r., nr [...]
Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 56/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. A. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] października 2011 r., nr [...] o umorzeniu postępowania dotyczącego potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Wyrok powyższy zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Wnioskiem z dnia 29 grudnia 2008 r., J. A. wystąpił do Wojewody Łódzkiego o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości w miejscowości P., woj. wileńskie, tj. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Organ wezwał wnioskodawcę do złożenia brakujących oświadczeń i dokumentów, w związku z czym wnioskiem z dnia 16 lipca 2009 r. J. A. wystąpił o zawieszenie postępowania w sprawie.
Wojewoda Łódzki, postanowieniem z dnia [...] lipca 2009 r., [...], zawiesił postępowanie w trybie art. 98 § 1 k.p.a., wskazując, iż zgodnie z art. 98 § 2 k.p.a., jeżeli w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjęcie postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane.
Decyzją z dnia [...] października 2012 r. Wojewoda Łódzki orzekł o umorzeniu postępowania, wskazując, że strona w trzyletnim terminie nie zwróciła się do organu o podjęcie zawieszonego postępowania.
W odwołaniu od powyższej decyzji J. A. wskazał, że uległ wypadkowi i przebywał w szpitalach, co uniemożliwiło mu czynny udział w prowadzonym postępowaniu i zebranie dokumentów, podnosząc, że kompletował dokumenty z Ambasady Białoruskiej, które przesłał do Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego.
Minister Skarbu Państwa, decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu Minister wskazał, że strona postępowania w ciągu trzyletniego terminu nie wystąpiła do organu wojewódzkiego z wnioskiem o podjęcie zawieszonego postępowania, stąd postępowanie stało się bezprzedmiotowe i jako takie wymagało umorzenia w trybie art. 105 § 1 k.p.a., zaś odnosząc się do, zawartych w odwołaniu, argumentów dotyczących stanu zdrowia, stwierdził, że strona nie przedstawiła żadnych dowodów uprawdopodobniających uchybienie terminu do złożenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania. Minister podkreślił też, że strona mogła wyznaczyć pełnomocnika do prowadzenia sprawy, który wykonałby niezbędne czynności w jej imieniu lub korespondencyjnie wystąpić z wnioskiem o podjęcie postępowania, gdyż osobiste stawiennictwo w tym przypadku nie jest wymagane.