Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i przeniesienia na niższe stanowisko służbowe
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędziowie NSA Wiesław Morys del. WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 2123/13 w sprawie ze skargi M.M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i przeniesienia na niższe stanowisko służbowe oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych
Uzasadnienie strona 1/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 13 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 2123/13, oddalił skargę M. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i przeniesienia na stanowisko niższe.

Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy:

Komendant Główny Policji, orzeczeniem z dnia [...] października 2012 r., uznał M. M. winnym popełnienia zarzucanych mu w postępowaniu dyscyplinarnym czynów i wymierzył mu karę dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.

Komendant Główny Policji, rozkazem personalnym z dnia [...] grudnia 2012 r., z dniem 31 grudnia 2012 r. zwolnił M. M. − radcę Wydziału Rozwoju Naukowego Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji (dalej: CLKP) z zajmowanego stanowiska i z dniem 1 stycznia 2013 r. przeniósł go na niższe stanowisko służbowe specjalisty Wydziału Rozwoju Naukowego CLKP.

Minister Spraw Wewnętrznych, po rozpatrzeniu wniosku M. M. o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego, decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r., odmówił stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego z dnia [...] grudnia 2012 r.

Minister Spraw Wewnętrznych, po rozpoznaniu wniosku M. M. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi M. M., uznał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie. Podniesiono, że rozkaz personalny z dnia [...] grudnia 2012 r. został przesłany w dniu 11 grudnia 2012 r. na adres: ul. W.. Przesyłka po raz pierwszy została awizowana w dniu 11 grudnia 2012 r., a po raz drugi w dniu 19 grudnia 2012 r., zaś jako nieodebrana w dniu 28 grudnia 2012 r. została zwrócona organowi z adnotacją "lokal zamknięty". Przyjęto więc, że doręczenie przedmiotowego rozkazu personalnego nastąpiło skutecznie (w ramach tzw. doręczenia zastępczego) w dniu 25 grudnia 2012 r., a ponieważ nie wniesiono środka zaskarżenia, rozkaz personalny stał się ostateczny i prawomocny. Omyłkowe przyjęcie przez organ, że dniem doręczenia tego rozkazu jest 28 grudnia 2012 r. nie miało znaczenia w przedmiotowej sprawie. M. M. wskazał, że rozkaz personalny został mu błędnie przesłany na adres: ul. W., a nie na adres właściwy − ul. W.. W czasie zwolnienia lekarskiego przebywał w lokalu przy ul. W. i taki też adres widnieje w rubryce "dane adresowe ubezpieczonego" na zaświadczeniach lekarskich obejmujących okres od 15 października 2012 r. do 11 stycznia 2013 r. Zauważono, że M. M., decyzją z dnia 13 sierpnia 2003 r., otrzymał tymczasową kwaterę w miejscu pełnienia służby przy ul. W. i taki też adres figuruje w jego dokumentach personalnych jako adres zamieszkania. Ponadto, w dniu 4 lipca 2012 r. złożył on oświadczenie mieszkaniowe do ustalenia uprawnień do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego. W jego aktach osobowych brak jest także informacji o zmianie miejsca zamieszkania. Zgodnie § 13 pkt 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 września 2002 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (Dz.U. nr 151, poz. 1261) policjant musi niezwłocznie pisemnie poinformować przełożonego w sprawach służbowych o zmianie miejsca zamieszkania. Adres wpisany na zaświadczeniu lekarskim nie jest takim pismem. Tym samym gdy strona, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym adresem, doręczenie pisma pod dotychczasowym adresem ma skutek prawny (art. 41 § 2 K.p.a.).

Strona 1/15
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych