Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Lech Sędziowie sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant asystent sędziego Małgorzata Penda po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Rady Ministrów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 1144/10 w sprawie ze skargi I. Ś. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia (...) czerwca 2010 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej przyznania świadczenia specjalnego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 1144/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia (...) czerwca 2010 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej przyznania świadczenia specjalnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia (...) czerwca 2010 r. nr (...) uchylił swoją poprzednią decyzję z dnia (...) marca 2010 r. nr (...) i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji tego organu z dnia (...) grudnia 2008 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania I. Ś. świadczenia specjalnego.
Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia (...) października 2008 r. nr (...) Prezes Rady Ministrów, działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił I. Ś. przyznania rodzinnej renty specjalnej po zmarłym mężu. Powyższa decyzja została utrzymana w mocy decyzją Prezesa Rady Ministrów z dnia (...) grudnia 2008 r. nr (...) .
Pismem z dnia 24 listopada 2009 r. I. Ś. zwróciła się ponownie do Prezesa Rady Ministrów z prośbą o przyznanie renty na podstawie art. 82 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu tragicznej śmierci jej męża, zdaniem wnioskodawczyni, ofiary zbrodni stanu wojennego. W piśmie tym podniosła, że decyzja z dnia (...) grudnia 2008 r. odmawiająca jej przyznania renty specjalnej jest niesprawiedliwa i krzywdząca. Zarzuciła Prezesowi Rady Ministrów pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności związanych ze śmiercią jej męża. Wskazała również, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, jest osobą bezrobotną. Jej jedynym źródłem utrzymania jest renta rodzinna przyznana przez ZUS w listopadzie 2007 r.
Pismem z dnia 14 grudnia 2009 r. Prezes Rady Ministrów wyjaśnił I. Ś. , że sprawa przyznania jej świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych została zakończona ostateczną decyzją z dnia (...) grudnia 2008 r., oraz że nie skorzystała ona z prawa zaskarżenia tej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Jednocześnie organ pouczył wnioskodawczynię o przesłankach wznowienia postępowania administracyjnego określonych w art. 145 K.p.a. oraz wyjaśnił, że w przypadku, gdy jest ona zainteresowana wznowieniem postępowania w przedmiocie przyznania renty specjalnej, to powinna nadesłać w tej sprawie stosowny wniosek, w którym wskaże i udokumentuje okoliczności mogące uzasadniać wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Prezesa Rady Ministrów z dnia (...) grudnia 2008 r.
I. Ś. w odpowiedzi na powyższe pismo organu w piśmie z dnia 11 stycznia 2010 r. wniosła o uznanie jej wcześniejszego pisma z dnia 24 listopada 2009 r. jako wniosku o wznowienie postępowania. Podniosła, że postępowanie w sprawie przyznania renty specjalnej oparte zostało na ustaleniach i okolicznościach stwierdzonych w postępowaniu przed prokuratorem państwa totalitarnego, w którym nie były zagwarantowane podstawowe prawa człowieka, a organy ścigania podlegały naciskom. Wniosła o wezwanie na świadków osób, które uczestniczyły w postępowaniu wyjaśniającym w sprawie śmierci jej męża. Wskazała, że istotne jest ustalenie w tej sprawie, czy wszystkie organy działały niezależnie i bezstronnie. Ponadto podała, że w razie wątpliwości wnosi o potraktowanie jej wniosku, jako wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Rady Ministrów z dnia (...) grudnia 2008 r.