Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Irena Kamińska Sędzia del NSA Janusz Furmanek Protokolant asystent sędziego Jan Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 832/12 w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 lipca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt II SA/Wa 832/12) oddalił skargę J. M. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy.
J. M. wnioskiem z dnia 7 września 2009 r. wystąpił do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (dalej jako: GIODO) o nakazanie w drodze decyzji administracyjnej przywrócenia stanu zgodnego z prawem, a w szczególności usunięcia jego danych osobowych zawartych w opublikowanym w Monitorze Polskim z 16 lutego 2007 r. (M. P. Nr 11, poz. 110) Raporcie o działaniach żołnierzy i pracowników WSI oraz wojskowych jednostek organizacyjnych realizujących zadania w zakresie wywiadu i kontrwywiadu wojskowego przed wejściem w życie ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych w zakresie określonym w art. 67 ust. 1 pkt 1-10 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 711, ze zm., dalej jako: Przepisy wprowadzające) oraz innych działaniach wykraczających poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] odmówił uwzględnienia powyższego wniosku. Decyzja ta wobec braku odwołania uprawomocniła się w dniu 26 stycznia 2010 r.
W dniu 14 czerwca 2011 r. J. M. złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 23 grudnia 2009 r. wskazując, "iż decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa oraz została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie, to jest ze względu na przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji, o których stanowi art. 156 § 1 pkt 1 oraz pkt 4 k.p.a. (...)".
GIODO decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności wspomnianej decyzji z dnia [...] grudnia 2009 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że jest z urzędu zobligowany do zbadania czy w sprawie nie zachodzi którakolwiek z przesłanek określonych w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej jako: k.p.a.). Zdaniem organu decyzja z dnia [...] grudnia 2009 r., wbrew twierdzeniom skarżącego nie została wydana z rażącym naruszeniem art. 18 ust. 1 pkt 6 oraz art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r., Nr 101, poz. 926 ze zm.). Jakkolwiek GIODO był uprawniony do rozpatrzenia skargi J. M., inicjującej postępowanie zakończone ww. decyzją, to jednak z uwagi na charakter Raportu, nie przysługiwały mu kompetencje z art. 18 ust. 1 pkt 6 ustawy, bowiem nie mógł nakazać usunięcia danych osobowych z treści dokumentu, opublikowanego w dzienniku urzędowym "Monitor Polski". Raport ten stanowi akt władczy Prezydenta, a podstawę prawną jego opublikowania stanowił przepis prawa rangi ustawowej (art. 70c ust. 3 Przepisów wprowadzających). Udostępnienie danych w ww. Raporcie znajduje oparcie w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych, zgodnie z którym przetwarzanie danych jest dopuszczalne, jeżeli jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Natomiast ewentualne uzupełnienie Raportu jest możliwe wyłącznie w trybie przewidzianym w art. 70d Przepisów wprowadzających.