Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Wiesław Morys, Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.), Sędzia NSA Monika Nowicka, Protokolant starszy inspektor sądowy Anna Krakowiecka, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Łd 521/12 w sprawie ze skargi K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej oddala skargę kasacyjną.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Skierniewicach decyzją z dnia [...] marca 2012 roku, Nr [...], po rozpoznaniu odwołania "K." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą we W., uchyliło decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] stycznia 2012 roku, Nr [...] (znak: [...]) i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.
Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, organ pierwszej instancji decyzją z dnia [...] stycznia 2012 roku ustalił opłatę adiacencką w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonych w K., obręb ewidencyjny G., stanowiących obecnie działki Nr ewid. [...] o łącznej powierzchni [...] ha wskutek podziału działki Nr ewid. [...] zatwierdzonego decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia [...] sierpnia 2010 roku, Nr [...]. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 98a ust. 1-1a, art. 147 i art. 148 ust. 1-3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 roku Nr 102, poz. 651 ze zm.).
Po rozpoznaniu odwołania pełnomocnika "K." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą we W., Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję pierwszej instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania temu organowi. W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż zgodnie z treścią art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 % różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, przy czym nie uwzględnia się części składowych nieruchomości. Odpowiednio stosuje się przepisy art. 144 ust. 2, art. 146 ust. 1a, art. 147 i art. 148 ust. 1-3. Z treści przepisu art. 98a ust. 1 zdanie trzecie wynika, że ustalenie opłaty może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne.
Przechodząc do okoliczności występujących w rozpatrywanej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze zauważyło, iż w aktach sprawy brak jest dokumentu, na podstawie którego możliwe jest ustalenie z jakim dniem decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna. Na decyzji widnieje zapis wskazujący, iż decyzja ta jest wykonalna od dnia [...] sierpnia 2010 roku. Data, w którym decyzja zatwierdzająca projekt podziału stała się ostateczna, została uznana przez organ za istotną w postępowaniu ustalającym opłatę adiacencką z tytułu podziału, ponieważ w oparciu o tę datę określany jest stan nieruchomości po podziale. To uchybienie przekłada się na nieprawidłowe ustalenie stanu nieruchomości po podziale w operacie szacunkowym.