Skarga kasacyjna na decyzję Szefa Służby Celnej w przedmiocie zwolnienia ze służby
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Banasiewicz, Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.), Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski, Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Penda, po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 380/13 w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6197 Służba Celna
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba celna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Szef Służby Celnej
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 380/13, oddalił skargę K. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Służbie Celnej.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Dyrektor Izby Celnej w [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], na podstawie art. 105 pkt 6 i art. 107 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 ze zm.), zwolnił K. S. ze służby z dniem doręczenia decyzji. W uzasadnieniu organ stwierdził, że K. S. po blisko 9 letniej przerwie spowodowanej między innymi sprawowaniem osobistej opieki nad dzieckiem w maju 2011 r. powróciła do służby, którą miała pełnić w [...] Oddziale Celnym w [...] Urzędzie Celnym w [...]. Po czterech dniach służby wymieniona przedstawiła jednak zwolnienie lekarskie dotyczące jej niezdolności do służby. Od tego czasu, to jest od dnia 28 maja 2011 r. była ona nieobecna w służbie z powodu choroby nieprzerwanie przez 466 dni. Tak długa absencja chorobowa oraz brak informacji, kiedy K. S. będzie mogła przystąpić do realizacji obowiązków służbowych, stwarza istotne problemy organizacyjne oraz utrudnia realizację zadań nałożonych na komórkę organizacyjną, w której jest ona zatrudniona. Długotrwałe zwolnienia lekarskie dezorganizują służbę i powodują konieczność podziału zadań pomiędzy pozostających w służbie funkcjonariuszy. Ponadto w okresie dotychczasowej nieobecności K. S., w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, zmieniły się przepisy celne i podatkowe oraz weszły w życie nowe systemy informatyczne. Wymieniona wymaga zatem ponownego przyuczenia do wykonywania zawodu funkcjonariusza celnego. Dodatkowo organ wskazał, że [...] Odział Celny w [...], w którym K. S. miała pełnić służbę, obsługuje 8 składów celnych, 2 miejsca uznane oraz pełni dozór nad 7 magazynami czasowego składowania. Każda długotrwała absencja funkcjonariusza zakłóca sprawną i płynną obsługę podmiotów gospodarczych we wskazanych placówkach. Należy zwrócić również uwagę na aspekt finansowy. K. S. korzystając ze zwolnień lekarskich, otrzymuje 100 % uposażenia, mimo że nie realizuje żadnych zadań nałożonych na Służbę Celną. Trudno w tej sytuacji mówić o możliwości celowego i racjonalnego wydatkowania środków publicznych przez Dyrektora Izby Celnej w [...]. Nadto K. S. nie przedstawiła zaświadczenia stwierdzającego brak przeciwwskazań do pełnienia służby na dotychczas zajmowanym stanowisku służbowym.

Szef Służby Celnej, po rozpatrzeniu odwołania K. S., decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 105 pkt 6 i art. 188 ust. 5 ustawy o Służbie Celnej, utrzymał w mocy decyzję z dnia 29 sierpnia 2012 r. Uzasadniając swoją decyzję, organ II instancji stwierdził, że ustawa o Służbie Celnej ustala obligatoryjne i fakultatywne przyczyny zwolnienia funkcjonariusza celnego ze służby. Jedną z fakultatywnych podstaw rozwiązania z celnikiem stosunku służbowego wskazuje art. 105 pkt 6 ustawy o Służbie Celnej, który stanowi, że funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku nieobecności w służbie z powodu choroby trwającej dłużej niż rok. Nieobecność K. S. w służbie z powodu choroby w dniu 28 maja 2012 r. przekroczyła rok. Została zatem spełniona przesłanka określona w art. 105 pkt 6 ustawy o Służbie Celnej. Dyrektor Izby Celnej w [...] podejmując swe rozstrzygnięcie, rozważył zarówno interes społeczny jak i słuszny interes strony. Bezzasadne są zatem zarzuty odwołującej się, że decyzja o zwolnieniu jej ze służby jest arbitralna i nie została należycie uzasadniona. Organ I instancji wskazał, że do zadań regulaminowych [...] Oddziału Celnego w [...], w którym K. S. miała pełnić służbę, należy m.in. przyjmowanie zgłoszeń celnych, obejmowanie towaru wnioskowaną procedurą lub nadawanie towarom innego przeznaczenia oraz określanie kwoty długu celnego. Ponad roczna nieobecność w służbie negatywnie wpływa na realizację powyższych funkcji oraz wymusza konieczność podziału zadań i obowiązków pomiędzy innych funkcjonariuszy. Ma to również niekorzystny wpływ na jakość obsługi oraz skutkuje brakiem zapewnienia sprawnej i płynnej obsługi podmiotów gospodarczych, co z kolei rzutuje na poziom zadowolenia tych podmiotów ze współpracy z administracją celną. Dyrektor Izby Celnej w [...] oprócz interesu strony musiał mieć przede wszystkim na uwadze konieczność zapewnienia realizacji zadań podległej mu jednostki oraz to że przepisy ustawy o Służby Celnej nie przewidują możliwości pełnienia służby przez innego funkcjonariusza, który byłby przyjmowany na zastępstwo za celnika nieobecnego w służbie. Argumentacja przytoczona przez organ I instancji, zdaniem Szefa Służby Celnej, jest zasadna. Stosunek służbowy funkcjonariusza celnego powstaje w drodze mianowania, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby. Istotną cechą tej służby jest dyspozycyjność funkcjonariuszy. Stosunek służbowy ma charakter administracyjny, w którym organ jednostronnie i władczo kształtuje sytuację prawną funkcjonariusza. Ze specyfiki tego stosunku służbowego i unormowań zawartych w ustawie o Służbie Celnej wynika, że prawa funkcjonariusza celnego są w wielu wypadkach wyłączone, bądź ograniczone. Takie uregulowanie sytuacji prawnej celników powoduje, że uznanie administracyjne oraz słuszny interes obywatela w przedmiotowych sprawach winny być badane pod kątem interesu społecznego w związku z wagą i rodzajem zadań realizowanych przez funkcjonariuszy. W sprawie istotny jest również aspekt finansowy, bowiem w okresie absencji, kiedy funkcjonariusz nie wykonuje zadań, otrzymuje 100 % uposażenia. Ponadto na dzień wydania decyzji, organ nie był w stanie stwierdzić, jak długo może trwać dalsza nieobecność K. S. w służbie.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6197 Służba Celna
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba celna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Szef Służby Celnej