Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Janina Antosiewicz, Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia del. NSA Jacek Hyla (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski, po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1029/12 w sprawie ze skargi P. S. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium za osiągnięcia w nauce oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 13 września 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 1029/12 wydanym w postępowaniu uproszczonym w składzie jednoosobowym na posiedzeniu niejawnym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania P. S. stypendium za osiągnięcia w nauce.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy:
Wnioskiem z 29 września 2011 r. Rada Wydziału [...] Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie wystąpiła do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o przyznanie P. S. stypendium ministra za osiągnięcia w nauce na rok akademicki 2011/2012.
Decyzją z [...] grudnia 2011 r., wydaną na podstawie art. 178 ust. 1 ustawy z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.), Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, odmówił przyznania P. S. studentowi IV roku studiów jednolitych magisterskich Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie, stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w nauce na rok akademicki 2011/2012.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że skarżący ukończył już jeden kierunek studiów, uzyskując tytuł magistra, stosownie zaś do treści art. 184 ust. 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, stypendium Ministra za osiągnięcia w nauce nie przysługuje studentowi, który po ukończeniu jednego kierunku studiów kontynuuje naukę na drugim kierunku studiów, chyba że kontynuuje studia po ukończeniu studiów pierwszego stopnia w celu uzyskania tytułu zawodowego magistra lub równorzędnego, jednakże nie dłużej niż przez okres trzech lat.
P. S. pismem z 18 stycznia 2012 r. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją z [...] marca 2012 r., wydaną na podstawie art. 178 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz art. 127 § 3 w związku z art. 138 ust. 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy własną decyzję z [...] grudnia 2011 r.
Decyzja ta stała się przedmiotem skargi P. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku stwierdzającego nieważność powyższej decyzji wskazał, że organ odwoławczy przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy powinien zbadać, czy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy jest dopuszczalny oraz czy został wniesiony w terminie ustawowym. Obowiązek w tym zakresie wynika z regulacji art. 134 k.p.a., zgodnie z którym organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Warunkiem pozwalającym zatem na przeprowadzenie merytorycznego postępowania odwoławczego od decyzji wydanej w I instancji, jest skuteczne wniesienie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W myśl przepisu art. 129 § 2 k.p.a. w związku z art. 127 § 3 k.p.a. wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wnosi się od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze do tego organu, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie - od dnia jej ogłoszenia stronie. Zatem zachowanie ustawowego terminu jest warunkiem skuteczności czynności procesowej wniesienia odwołania. Uchybienie temu ustawowemu terminowi powoduje bezskuteczność odwołania, czego następstwem jest ostateczność decyzji. Rozpoznanie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wniesionego z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, stanowi rażące naruszenie prawa, tj. art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., oznacza bowiem weryfikację, w postępowaniu odwoławczym, decyzji ostatecznej, korzystającej z ochrony trwałości.