Skarga kasacyjna na postanowienie Wojewody M. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 828/15 w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 828/15, oddalił skargę J. K. (dalej skarżący) na sprecyzowane w sentencji postanowienie Wojewody M.

Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zaskarżonym postanowieniem organ, na podstawie art. 58 i art. 59 K.p.a., odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] kwietnia 2013 r. w przedmiocie odszkodowania za grunt zajęty pod drogę. W jego motywach podano, iż postępowanie administracyjne zostało wszczęte wnioskiem E. O. - działającej w imieniu własnym i skarżącego, którzy byli współwłaścicielami gruntu zajętego pod drogę - datowanym na [...] stycznia 2001 r. Do akt złożono stosowne pełnomocnictwo. Pisma procesowe w toku postępowania organ doręczał obojgu. Natomiast decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r. doręczył tylko E. O. - w dniu [...] kwietnia 2013 r. Wniosek o przywrócenie terminu wraz z odwołaniem od tej decyzji złożył skarżący w dniu 5 grudnia 2013 r., dowodząc, iż nie wiedział o jej wydaniu, gdyż dotąd wszelkie pisma również otrzymywał, co przemawiało za poglądem, wedle którego organ uznał pełnomocnictwo udzielone E. O. "za niebyłe". Informację o wydaniu decyzji uzyskał jego nowy pełnomocnik w dniu 29 listopada 2013 r. Wojewoda M. odmawiając jego uwzględnienia podał, iż został on złożony po terminie, gdyż obecny pełnomocnik skarżącego dowiedział się o wydaniu decyzji w dniu 22 sierpnia 2013 r. (informacja zawarta była w piśmie z dnia 12 sierpnia 2013 r.), zatem uchybił 7-dniowemu terminowi. Nadto nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w omieszkaniu terminu, bo dopuścił się rażącego niedbalstwa. Jego pełnomocnik (E. O.) nie zaskarżyła decyzji, zatem ten stan rzeczy obciąża skarżącego winą, gdyż wina pełnomocnika jest winą strony.

W skardze na to postanowienie J. K. powtórzył dotychczasowe argumenty, i zarzucając organowi naruszenie art. 8 w związku z art. 40 § 2, art. 107 § 3, art. 77 § 1 i art. 58 § 1 K.p.a., przez nierespektowanie zasady zaufania obywateli do organów, wadliwe sporządzenie uzasadnienia, pominięcie okoliczności doręczenia decyzji z dnia [...] kwietnia 2013 r., wreszcie przyjęcie, że skarżący ponosi winę w uchybieniu terminu do wniesienia odwołania, domagał się jego uchylenia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił ustalenia organu odwoławczego, wedle których skarżący o wydaniu decyzji z dnia [...] kwietnia 2013 r. dowiedział się z pisma organu z dnia [...] sierpnia 2013 r. - w dniu 22 sierpnia 2013 r. Podzielił również jego rozważania w kwestii uchybienia terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu, gdyż złożenie go w dniu 5 grudnia 2013 r. nastąpiło z oczywistym omieszkaniem 7-dniowego terminu wynikającego z art. 58 § 2 K.p.a. Wobec tego za zbędne uznał rozważania dotyczące przesłanek przywrócenia terminu, w tym okoliczności jakie miałyby świadczyć o niezawinieniu skarżącego. Co mając na uwadze, na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., skargę oddalił.

Strona 1/4