Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie ze skargi J. K. na czynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty zaliczki
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 czerwca 2015 r. sygn. akt II SA/Go 226/15 w sprawie ze skargi J. K. na czynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty zaliczki 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz J. K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. akt II SA/Go 226/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp., po rozpatrzeniu skargi J. K., stwierdził bezskuteczność czynności Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2014 r., Nr [...], w przedmiocie odmowy wypłaty zaliczki, oraz uznał obowiązek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, do wypłaty na rzecz J. K. zaliczki w wysokości 70 % odszkodowania ustalonego decyzją Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] sierpnia 2014 r., Nr [...].

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że na podstawie decyzji Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lutego 2014 r., Nr [...], nieruchomości położone na terenie gminy Gaworzyce, będące własnością J. K., oznaczone, jako działki nr [...] i [...], stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Powołanej decyzji Wojewoda Dolnośląski nadał rygor natychmiastowej wykonalności. Następnie decyzja ta stała się ostateczna w dniu [...] kwietnia 2014 r. Działając na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 687, ze zm.) - dalej ustawa drogowa, Wojewoda Dolnośląski w dniu [...] września 2014 r. wydał decyzję nr [...], w której ustalił na rzecz J. K. odszkodowanie w kwocie 704.763,33 zł. Skarżący wniósł odwołanie od tej decyzji, która w dacie wniesienia skargi nie została rozstrzygnięta przez organ odwoławczy. Pismem z dnia [...] września 2014 r. J. K. wystąpił do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddziału w [...] (dalej GDDKiA) o wypłatę zaliczki w wysokości 70% odszkodowania ustalonej przez organ pierwszej instancji.

W piśmie z dnia [...] października 2014 r. GDDKiA poinformowała wnioskodawcę o negatywnym rozpatrzeniu jego wniosku wskazując, że art. 12 ust. 4g ustawy drogowej może być zastosowany jedynie wobec decyzji nieostatecznej. Skoro decyzja Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lutego 2014 r., Nr [...], stała się ostateczna w dniu [...] kwietnia 2014 r., zatem w tej dacie ustał również rygor natychmiastowej wykonalności, przeto w sprawie zastosowanie ma przepis art. 12 ust 4b ustawy, który określa, że za prawo do nieruchomości objętej ostateczną decyzją wywłaszczeniową ustalane jest odszkodowanie w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez właściwy organ.

W piśmie z dnia [...] listopada 2014 r. skarżący złożył ponowny wniosek o wypłatę zaliczki, jako podstawę prawną wskazał art. 132 ust. 1b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz uzasadnienie faktyczne, tj. trudną sytuację materialną związaną z wywłaszczeniem gruntu, stanowiącego istotny składnik dotychczasowego gospodarstwa rolnego skarżącego. Pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. organ ponownie odmówił wypłaty zaliczki. Negatywne rozpatrzenie wniosku uzasadnił w identyczny, jak uprzednio sposób.

Strona 1/6