Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Wiśniewska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Anna Lech sędzia del. WSA Iwona Kosińska Protokolant Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Generalnego Służby Więziennej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1369/09 w sprawie ze skargi T. G. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1369/09, po rozpoznaniu skargi T. G. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] czerwca 2009 r. [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego, w punkcie pierwszym uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, w punkcie drugim stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Szczecinie decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r., [...], stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Zakładu Karnego w G. z dnia [...] lutego 2004 r. z uwagi na przyznanie równoważnika osobie, która nie posiadała tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że rozwiązania z art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.; zwanej dalej "ustawą o Służbie Więziennej"), nie można rozpatrywać w oderwaniu od pozostałych uregulowań rozdziału 6 tej ustawy. Stąd też definicji zajmowanego lokalu należy upatrywać w art. 91 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy, który określa, że zajmowanie lokalu oznacza posiadanie tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, umowy najmu lub spółdzielczego prawa do lokalu, lub domu. Zatem nie są uprawnionymi do otrzymywania równoważnika za remont lokalu funkcjonariusze mieszkający w lokalach, których tytuł prawny przysługuje rodzicom, teściom lub innym osobom, ponieważ faktycznie korzystają z lokalu, ale nie posiadają do niego tytułu prawnego w myśl ustawy o Służbie Więziennej, natomiast przyznanie równoważnika w takiej sytuacji jest faktycznym finansowaniem osób trzecich, niezwiązanych ze służbą.
Taka zaś sytuacja zaistniała w przypadku T. G., który na dzień 1 stycznia 2004 r. i 1 stycznia 2005 r. nie posiadał mieszkania i zamieszkiwał w lokalu należącym do jego rodziców, dlatego też przyznanie mu równoważnika stanowi rażące naruszenie prawa i konieczna stała się eliminacja decyzji z dnia [...] lutego 2004 r. z obrotu prawnego przez stwierdzenie jej nieważności.
Dyrektor Generalny Służby Więziennej decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. [...], po rozpatrzeniu odwołania T. G., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w Szczecinie z dnia [...] kwietnia 2009 r. W uzasadnieniu swej decyzji organ odwoławczy w całości podzielił argumentację organu pierwszej instancji i podkreślił, że decyzja Dyrektora Zakładu Karnego w G. z dnia [...] lutego 2004 r. pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią art. 88 ust. 1 i art. 91 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, stąd też należało stwierdzić jej nieważność na podstawie art. 156 §1 pkt 2 K.p.a.
Na powyższą decyzję organu drugiej instancji T. G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, domagając się jej uchylenia. Zdaniem skarżącego, art. 88 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej nie wskazuje, aby warunkiem uzyskania prawa do równoważnika za remont lokalu było posiadanie tytułu prawnego do lokalu. Skarżący podniósł, że podpisał z rodzicami, jako właścicielami zajmowanego przez niego lokalu, umowę użyczenia. Powołał się też na art. 260 § 1 K.c., z którego wynika, że biorącego lokal w użyczenie obciąża obowiązek dokonywania napraw i czynienia nakładów na użyczoną rzecz.