Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 403/15 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Rozwoju i Finansów na rzecz K. K. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym wyrokiem z 21 maja 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. K. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności. Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Pismem z dnia 8 lipca 2011 r. K. K. wniósł, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa, o stwierdzenie nieważności orzeczenia nr [...] Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] lutego 1948 r. o przejęciu na własność Państwa przedsiębiorstw, w części dotyczącej przedsiębiorstwa pn. H. "- R., ul. [...].
Decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r., znak: [...], 1. dz. 1915, Minister Gospodarki nie stwierdził nieważności orzeczenia nr [...] Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] lutego 1948 r. o przejęciu na własność Państwa przedsiębiorstw, w część dotyczącej przedsiębiorstwa pn. H. R., ul. [...]. W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że przedsiębiorstwo pn. H. R., ul. [...] spełniało kryteria nacjonalizacji określone w ustawie z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 17 ze zm.), wobec czego orzeczenie nr [...] Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] lutego 1948 r. w tym zakresie nie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa.
Z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy wystąpił K. K., zarzucając naruszenie art. 7, 77 § 1, 80, art. 107 § 3 kpa oraz naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 3 ust. 1 pkt B ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej. Ponadto, zarzucił organowi nieuwzględnienie, że H. ., biorąc pod uwagę jej możliwości techniczne oraz obniżoną w porównaniu z okresem przedwojennym produkcję na dzień 5 lutego, 1946 r., nie mogła zatrudniać powyżej 50 pracowników produkcyjnych na jedną zmianę, a także to, że z preliminarza budżetowego na 1946 r. pośrednio wynikało, że tylko jedna wanna spośród dwóch wanien znajdujących się w [...] była "czynna produkcyjnie".
Decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. znak: [...] , 1. dz. [...], Minister Gospodarki utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] czerwca 2013 r. Wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 263/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność tej decyzji jako skierowanej do osoby nieżyjącej, która w chwili wydawania decyzji nie miała już przymiotu strony.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...], Minister Gospodarki utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2013 r. W uzasadnieniu wskazał, iż orzeczeniem z [...] lutego 1948r. Minister Przemysłu i Handlu, na podstawie art. 3 ust. 1 i 5 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z 3 stycznia 1946 r. oraz § 65 ust. 1 pkt a i § 71 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa (Dz. U. R. P. Nr 16, poz. 62), wydał orzeczenie nr [...]. Na mocy tego orzeczenia na własność Państwa przejęto m.in. przedsiębiorstwo H. - R., ul. [...]". Składniki majątkowe ww. przedsiębiorstwa zostały ujęte w protokole zdawczo-odbiorczym z dnia [...] czerwca 1949 r., który po zatwierdzeniu orzeczeniem Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 2 lutego 1955 r. stał się integralną częścią ww. orzeczenia Ministra Przemysłu i Handlu. W ww. protokole zdawczo-odbiorczym ujęto jako składnik majątkowy przedsiębiorstwa nieruchomość położoną w R., przy ul. [...], składającą się z 3 działek o pow. kolejno [...] ha [...]m2, [...] m2 + [...] m2 oraz [...] m2, które oznaczono na planie dołączonym do tego protokołu oraz nieruchomość przy ul. [...]. o pow. [...] m2.