Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Protokolant: starszy inspektor sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2497/14 w sprawie ze skargi T. M. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 2497/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi T. M. uchylił decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...].
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji przedstawił następujące ustalenia faktyczne i prawne sprawy.
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] maja 2014 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania T. M., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] stwierdzającą, że nieruchomość położona w O., oznaczona w ewidencji gruntów gminy B. jako działka ewidencyjna nr [...] o powierzchni [...] ha, objęta księgą wieczystą nr [...] prowadzoną przez Sąd Rejonowy [...] Wydział Ksiąg Wieczystych, z dniem [...] stycznia 1999 r. z mocy prawa stała się własnością gminy B.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że wnioskiem z dnia [...] grudnia 2010 r. gmina B. wystąpiła do Wojewody [...] o potwierdzenie w drodze decyzji administracyjnej, że przedmiotowa nieruchomość stała się z dniem [...] stycznia 1999 r. własnością Gminy na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 oraz art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, ze zm.).
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. stwierdził, że nieruchomość położona w O., oznaczona w ewidencji gruntów gminy B. jako działka nr [...] o powierzchni [...] ha z dniem [...] stycznia 1999 r. z mocy prawa stała się własnością gminy B. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji ustalił, że w dniu [...] grudnia 1998 r. przedmiotowa nieruchomość była współwłasnością B. S., E. S., L. K., W. S. i H. O., którzy ją sprzedali. Na podstawie odpisu z księgi wieczystej ustalono, że obecnie właścicielami przedmiotowej nieruchomości są T. M. i K. M. Wojewoda wyjaśnił, że w dniu [...] stycznia 1999 r. przedmiotowa nieruchomość spełniała przesłanki wskazane w art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną, czyli nie stanowiła własności Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego oraz była zajęta pod drogę publiczną. W tej sytuacji zaistniała konieczność podziału nieruchomości na działki o nr: [...] oraz [...], co na mocy art. 73 ust 3a Przepisów wprowadzających ustawy reformujące administrację publiczną mogło odbyć się bez przeprowadzania odrębnego postępowania podziałowego. Przedmiotowa działka nr [...] o powierzchni [...] ha zajęta jest przez jezdnię oraz rów odwadniający i pobocze drogi nr [...] o przebiegu [...] - [...]-[...]. Droga ta została zakwalifikowania do kategorii dróg gminnych na mocy uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w L. z dnia [...] grudnia 1989 r. nr [...]. W ocenie organu pierwszej instancji spełnione zatem zostały warunki przejęcia nieruchomości na rzecz jednostki samorządu terytorialnego.