Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Wiśniewska sędzia NSA Wojciech Mazur sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Łd 437/12 w sprawie ze skargi Ż. K. reprezentowanej przez opiekuna prawnego M. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz Ż. K. reprezentowanej przez opiekuna prawnego M. J. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Łd 437/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uwzględnił skargę Ż. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej i uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Decyzją z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., w skrócie k.p.a.) oraz art. 25 ust. 1, 5 i 6, art. 59 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm., powoływanej także jako ustawa), a także art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności organizacji pożytku publicznego i o wolontariacie (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 ze zm.), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...], stwierdzającą wygaśnięcie z dniem 1 października 2010 r. decyzji dyrektora Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w [...] z dnia [...] października 1993 r. nr [...], o skierowaniu Ż. K. do Domu Pomocy Społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie przy ul. K. [...] w [...], zwanego dalej również DPS lub "Domem [...]".
W toku postępowania ustalono, iż decyzją z dnia [...] października 1993 r. skierowano Ż. K. do Domu Pomocy Społecznej przy ul. K. [...] prowadzonego przez Towarzystwo [...] "Domu [...]" (powoływane także jako Towarzystwo), które realizowało zadania z zakresu pomocy, zlecone przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w [...] na podstawie umowy zawartej przez Miasto [...]. Powyższa umowa została rozwiązana ze skutkiem na dzień 30 września 2010 r. wobec jej nienależytego wykonywania przez Towarzystwo.
W ocenie organu I instancji, z uwagi na rozwiązanie umowy na prowadzenie DPS przez Towarzystwo, odpadła podstawa prawna dająca możliwość realizacji decyzji. Wobec istotnych zastrzeżeń co do funkcjonowania domu pomocy społecznej organ I instancji uznał, iż nie ma możliwości nawiązania nowego stosunku prawnego, co wyczerpuje niewątpliwie przesłankę bezprzedmiotowości decyzji. Organ I instancji podkreślił, iż decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji administracyjnej jako bezprzedmiotowej wywołuje skutki prawne ex tunc, tzn. od dnia, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia decyzji, czyli od dnia, w którym decyzja stała się bezprzedmiotowa, czyli od dnia 1 października 2010 r. W ocenie organu I instancji, nie możliwe było skierowanie i ponoszenie odpłatności za pobyt podopiecznej w placówce na podstawie art. 65 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, gdyż wymagałoby to zawarcia nowej umowy, co w obliczu stwierdzonych nieprawidłowości i zaistniałych okolicznościach nie mogło być akceptowane. Organ powołał się na fakt, iż wyrokiem z dnia 8 lipca 2011 r., sygn. akt. I SA/Wa 2371/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2010 r. oraz utrzymującą ją w mocy decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej, cofającą Towarzystwu zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej. Jednakże, w ocenie organu I instancji, fakt, iż obecnie w obrocie prawnym nie funkcjonuje ostateczna decyzja cofająca zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej, nie stanowi przeszkody do stwierdzenia bezprzedmiotowości decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej.