Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie NSA Iwona Bogucka NSA Marian Wolanin (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 maja 2016 r., sygn. akt I OSK 1941/15 w sprawie ze skargi kasacyjnej K. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 26 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 744/14 w sprawie ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego: I. uchyla wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 maja 2016 r., sygn. akt I OSK 1941/15 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 26 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 744/14, II. uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] czerwca 2014 r., nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta [...] z [...] kwietnia 2014 r., nr [...]. III. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania sądowego na rzecz K. C.
Decyzją z [...] kwietnia 2014 r., nr [...], Burmistrz Miasta [...] odmówił K. C. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad córką A. C., stwierdzając, że wnioskodawczyni ma ustalone prawo do renty inwalidzkiej, co według art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1456) wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Decyzją z [...] czerwca 2014 r., nr [...], wydaną na skutek odwołania wnioskodawczyni, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, całkowicie podzielając jego ustalenia i wnioski.
Wyrokiem z 26 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 744/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę K. C. na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] czerwca 2014 r.
Sąd uznał, że art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych jednoznacznie stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie sprawującej opiekę, jeżeli ma ona ustalone prawo, m. in. do renty, a więc i renty inwalidzkiej pobieranej przez skarżącą (art. 3 pkt 5 powołanej ustawy). Z punktu widzenia wskazanych przepisów wykluczenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego obowiązuje bez względu na wysokość renty, jak i okoliczności jej przyznania i pobierania.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 12 maja 2016 r., sygn. akt I OSK 1941/15, oddalił skargę kasacyjną K. C. od wskazanego wyroku Sądu I instancji z 26 marca 2015 r.
Sąd II instancji podzielił stanowisko organów administracji i Sądu I instancji, zgodnie z którym posiadanie prawa do renty inwalidzkiej wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Skarżąca, pobierając rentę inwalidzką, nie jest uprawniona do uzyskania wnioskowanego świadczenia.
Trybunał Konstytucyjny, po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej K. C., wyrokiem z 26 czerwca 2019 r., sygn. akt SK 2/17, stwierdził, że art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2220 i 2354 oraz z 2019 r. poz. 60, 303, 577, 730 i 752) w zakresie, w jakim stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jest niezgodny z art. 71 ust. 1 zdanie drugie w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Trybunał stwierdził również, że powołany przepis we wskazanym zakresie, traci moc obowiązującą po upływie 6 (sześciu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w. Omawiane orzeczenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP z 2019 r. poz. 1257 z dnia 8 lipca 2019 r.